Ένας γάμος και μια απόδραση

Δεν ξέρω πως κατάφερε το παλιοκούνουπο και μπήκε στο άβατο της κρεβατοκάμαρας λίγο μετά την τέταρτη πρωινή, αλλά με ξετίναξε. Ξύπνησα με φαγούρα στα πόδια που το παγωμένο νερό του ντους δεν κατάφερε να την καταλαγιάσει για τουλάχιστον μία ώρα. Μετά ο λήθαργος συνεχίστηκε λόγω της κούρασης της προηγούμενης.
Βλέπεις με το που ανοίξαμε τα μάτια μας αποφασίσαμε πως η μικρή απόδραση σε πελοπονήσιους κόλπους ήταν απαραίτητη. Το τσιμέντο γίνεται πολύ βαρετό (και ζεστό :@) και ευτυχώς πλησιάζει η ώρα που θα το αποχαιρετήσω για τα καλά, οδεύοντας προς παραλίας. Ραντεβού το Σεπτέμβρη; Αυτή τη φορά η αλήθεια είναι πως θα ήθελα να πω ένα «ραντεβού το Νοέμβρη», αλλά μάλλον δεν θα τα καταφέρω - Σεπτέμβρη δυστυχώς θα πρέπει να γυρίσω. (συν του ότι με διακατέχει μια τεράααστια έλλειψη κεφιού – οξύμωρο ε;)…
Μέχρι τότε όμως αρκούμαστε αναγκαστικά στις αθλητικές αποδράσεις του Σαββατοκύριακου. Αν και το συγκεκριμένο περιορίστηκε στης Κυριακής μιας και το Σάββατο είχαμε το κοσμοϊστορικό γεγονός του γάμου της καλής μας φιληνάδας. Η οποία φυσικά αποφάσισε ότι «θα μου δείξει στον δικό μου» (χαχα καλό, το άλλο με τον τοτό το ξέρεις;) θέλοντας μάλλον να εκδικηθεί τον πλούτο των ευχών μου για «καλό ρίζωμα». Και εκεί που θεωρήσαμε ότι επιτέλους την ξεφορτωθήκαμε, μας πληροφόρησε πως δεν πρόκειται να μας λείψει ούτε μια μέρα η γκρίνια της – μιας και γι’ αυτό είν’ οι φίλοι. Τελικά οι φίλοι πληρώνουν ποικιλοτρόπως την νύφη μου φαίνεται…
Η μεγάλη απορία που μου δημιουργήθηκε (μάλλον «υλοποιήθηκε» μιας και με τριβελίζει εδώ και καιρό) πάντως αυτές τις μέρες είναι: Όταν ο επίσημος κυβερνητικός εκπρόσωπος (αφήνω απ’ έξω όλους τους υπόλοιπους κυβερνητικούς, δημοσιογράφους και κάθε καρυδιάς καρύδι που - αφήνεται να - βγαίνουν στο γυαλί) δεν ξέρει να εκφρασθεί, εγώ περιμένω παιδεία για τη σημερινή νεολαία;