Δευτέρα 26 Ιανουαρίου 2009

Γενέθλιες εκδηλώσεις

Παρασκευή βράδυ λοιπόν, η ώρα της μεγάλης έκπληξης. Σκοτεινή φιγούρα χτυπά την εξώπορτα, ο μικρός ανοίγει και βλέπει κάποιον που κάνει μερικά δευτερόλεπτα να αναγνωρίσει: «Νονέ;» και πηδάει επάνω στη φιγούρα. «Τι έκπληξη ήταν αυτή;»
Και έτσι ξεκίνησε το τριήμερο εορταστικών εκδηλώσεων των ενάτων γενεθλίων μας. Η έναρξη φυσικά δόθηκε «στην πάνω ρούγα» όπου φροντίσαμε να ικανοποιήσουμε την πείνα μιας ολόκληρης ημέρα με τα πάντα εκπληκτικά κοψίδια: «Κοκκορέτσι, Κοντοσούβλι, εξοχικό. Μμμμ λουκάνικο θα πάρετε ε;» Λέει ο σερβιτόρος κοιτώντας τον μικρό, ο οποίος είναι σεσημασμένος λουκανικοκαταναλωτής της περιοχής.
Και αφού «καταλαγιάσαμε την πείνα μας» (και αυξήσαμε κανά-δυο πόντους την περίμετρό μας), βάλαμε τον αναδεκτό για ύπνο (διότι την επόμενη λογαριάζαμε να του «χαρίσουμε» και εκδρομή) και κατευθυνθήκαμε σε γνωστό καπηλειό της περιοχής για να ικανοποιήσουμε και τη δίψα μας. Ακολούθησε «το γέλιο της αρκούδας» και πιστεύω πως ο Cervantes θα μας θυμάται για καιρό…

Η εκδρομή ξεκίνησε με βροχή και μετά από ρυάκια και καταρράκτες (και αφού κάναμε αρκετές στάσεις γιατί το στομάχι μας είναι λίγο ευαίσθητο στις στροφές) μπήκαμε μέσα στα σύννεφα.

«Γιατί νονέ μακριά τα βλέπουμε όλα θολά από την υγρασία που είναι γύρω μας, ενώ από κοντά εγώ εσένα δε σε βλέπω θολό και άσπρο;»
«Γιατί όσο πιο μακριά κοιτάς, τόσο περισσότερα μικρά μικρά μικρά σταγονιδιάκια νερού μπαίνουν ανάμεσα σε εσένα και αυτό που κοιτάς!»


Και αφού λύσαμε και τις επιστημονικές μας απορίες, φτάσαμε πλέον στο χωριό μέσα στη λάκα και τα σύννεφα, όπου φυσικά επιδοθήκαμε σε «μαθήματα φωτογραφίας».

Ακολούθησε βέβαια το κατάλληλο γεύμα, στο γνωστό φιλόξενο καπηλειό, με λουκάνικο φυσικά διότι χωρίς δεν κάνουμε, αν και αυτό εδώ είχε πράσο (μιαμ μιαμ μιαμ ο νονός) οπότε ο αναδεκτός επιτέθηκε αυτή τη φορά με βουλιμία στις πανσέτες (ενώ ο νονός επιτέθηκε σε μια γαβάθα μαρούλι με πολύ ξίδι για να ισορροπήσει τις χοληστερίνες και τα ξίδια…. κάπως… λίγο… ε καλά, αμάν πια, όσο γίνεται να ισορροπήσουν!)

Το γεύμα συνοδεύθηκε από το κατάλληλο εσπρεσάκι (-άρα), κατά τη διάρκεια του οποίου διερευνήσαμε τις επιδόσεις μας στην κρεμάλα.
Και στην επιστροφή ο αναδεκτός κοιμήθηκε όσο ο νονός οδηγούσε ακόμα στα σύννεφα…

19 σχόλια:

  1. AXAXAXAXA!!! To Cervantes μόνο???? (Δε μου λες, αυτή η περίμετρός σου είναι κολλητική?? ΑΝΤΕ ΜΗ ΜΙΛΗΣΩ!!!!)
    Μπα, μαρούλι?? Δεν είχε εξοχικό για σαλάτα??? Και το τζατζίκι παρακαλώ????
    ;-Ρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος26/1/09 12:43 μ.μ.

    ωραια περασες θηριο! και ο shadowman ομως δεν ειχε παραπονο....χιχιχιχι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. όλα αυτά για να μας πεις πως δεν είχες χρόνο να τελειώσεις την νταρθριάδα;
    σε μάθαμε πια
    :-/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. axa ολο βολτες εισαι ....αμαννν

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος26/1/09 2:39 μ.μ.

    Άραβα
    ο μικρός κούκλος
    Ποιοοοοος οδηγούσε και του ρθαν του παιδιού στο στόμα?! :)))
    Αυτή η κρεμάλα κάτι με θυμίζει, μα τις καμήλες σε λέω....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Χμμ...
    Αρχίζεις κι αποκτάς "δείκτη κοινωνικής ευμάρειας" ή μου φαίνεται;
    (άκου κοκορέτσια, πάλι! Κι εμένα τίποτα, ε; Και θες να σου δώσω εσένα το βραβείο; Στη γκαμήλα!!! :p)

    Και η τούρτα με τα κεράκια; Πούντη;
    (και πόση έφαγες;)
    :pppp

    Τέλεια περάσατε (μεγάλωσε... :) )
    και δεν θα σε πειράξω άλλο, άντε -χαζονονέ :)

    Σμακ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Το τζατζίκι είναι αλοιφή βρε Σοφάκι, αμάν πια, εγώ θα στα λέω όλα;;;

    Έτσι είναι σεβάσμια. Παρότι έχω να εξομολογηθώ πως τα μοναστήρια της περιοχής δεν τα πλησίασα – ξέρω, θα ρίξω τριάντα άβε μαρία και θα με σχωρέσεις :)
    (Πφφφ συγκρίνεις την εικονική με την πραγματική πραγματικότητα;;;)

    Υπερβάλεις εκδότα μου. Όλα στον καιρό τους. Έχουμε και αλλού υποχρεώσεις :)
    (Και άμα συνεχίσεις να γκρινιάζεις θα σου στείλω μερικά από τα αυριανά γραπτά να στανιάρεις!)

    Ζηλεύεις σκώληξ μου;
    Κλείσε θέση στο πουλμανάκι της χαράς την επόμενη φορά ;)

    Μα φυσικά ο καμηλιέρης οδηγούσε καπετάνιο μου. Αλλά είχα μπει σε οδήγηση παρουσία αναδεκτού μόουντ, μην ανησυχείς.
    [Δεν ξέρω τι σου θυμίζει αλλά μάλλον για απλή συνωνυμία πρόκειται!]

    Τι δείκτη αποκτάω μανούλα; :οοο
    Εδώ εγώ ακόμα περιμένω τα γλυκά του Χατζή κι εσύ μου λες για κοκορέτσια; Όποτε θες λες, δυό ωρίτσες δρόμο είναι ;)
    Τούρτα δεν σβήσαμε, κοντοσούβλια μόνο :p
    (Μίλησε η χαζομαμά…)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ανώνυμος26/1/09 4:48 μ.μ.

    χαχαχαχα! στο ειπε? περασαμε καλα...ο shadowman εγινε addicted στο Wii!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Χεχεχεχε... μην σε απασχολεί, γνωρίζω την αλοιφοειδή υπόσταση του τζατζικιού (καθώς και τις δέουσες χρήσεις του.... >;Ρ ) αναφερόμουνα στην έλλειψη αναφοράς του τόσο σημαντικού εδέσματος και ουδόλως στην κατάταξή του ως σαλάτας (δεν είμεθα και άσχετοι, δα!) Πως σου γλύτωσε έτσι?
    ;-D

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. εμενα ο νονος μου γιατι μου εφερνε μονο μαυρη σοκολατα κι ας ηταν και οδοντιατρος? μου λες?
    και σε γενεθλια δεν μου εκανε τετοια...
    ζηλευωωωωωωωωωωω

    κοντοσοβλια αντι για κερακια.
    χμμμ good idea!!!!

    για να την λανσαρουμε ;)

    και του χρονου βρε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ένα κοκορέτσι θα το χτύπαγα τώρα αλύπητα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Αυτό είναι σκέτο μαρτύριο να διαβάζει κάποιος που άρχισε διαίτα και νοσταλγεί τα καλύτερα φαγητά της πατρίδας (όπου και να πάω τα φαγητά της Ελλάδας με πληγώνουν) τίποτε δεν είναι το ίδιο !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. μιά ζήλεια ψώρα , την άρπαξα πάντως.
    δ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Πώ πώ! Ολα τα καλύτερά μου έκανες μές στο Σαββατοκύριακο καμηλιέρη!
    Εκδρομή με ομίχλη (γιατί το χωριό μου κάνει ότι είναι η Ανω Χώρα Ναυπακτίας, λάθος κάνω;), λουκάνικα, κοκορέτσια, τσίπουρα...
    Κι' ένας βαφτισιμιός σκέτη γλύκα!
    Τίς φόρτισες τις μπαταρίες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. ναι μωρέ, κι εγώ ζήλεψα.
    οι μοντέρνοι θείοι είναι πιο καλοί ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Ζηλιάρηδες!!! :ppp

    Ε να μωρέ Σοφία, με έχει πάρει από τα μούτρα η καλή μου εκδότης και είπα να μην μυρίζει η περιγραφή σκόρδα… :ppp

    Αλίκη μου, αν πεις στο μικρό για τη μαύρη σοκολάτα μάλλον θα ζηλέψει γιατί δεν του έχω πάει ποτέ τέτοια!!! :ppp
    Η ιδέα φοριέται αποτελεσματικά και σε κοκορέτσι ;)

    Μόνο ένα βρε νικολάκη; Χαλαρό σε βρίσκω!!! >:)

    Άμα είναι σκέτη ζήλεια καλά είναι δημητρούλα μ’, πούντα μην αρπάξεις! ;)

    Μμμμ δεν βλέπω ιδιαίτερη φόρτιση στις μπαταρίες βιολιστή μου, αλλά καλά ήταν, δεν μπορώ να πω, πότε ξαναπάω;;; :p
    (Όχι δεν κάνεις λάθος!)

    Εγώ μοντέρνος αθηνόβια; Μα είμαι γνωστός παλαιολιθικός τύπος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. :-D
    Και τα μαρασκίνο? Έχεις τα μαρασκίνο, αφού!
    ;-Ρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Μα γι’ αυτό και στον παρόν τόπο δεν βάζουμε και τις φωτογραφίες καλή μου πηνελόπη όπως κάνουν άλλοι και άλλοι, ονόματα δε λέμε, υπολήψεις δε θίγουμε >:)
    (Χτύπα ένα άδανα κεμπάπ για μένα σε παρακαλώ :ppp)

    Σοφάκι παρεκτρέπεσαι!
    (Πάψε και τρώγε)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. _ _ _ _ (Με ΜΕΓΑΛΑ γράμματα....)

    (Γιουμ, γιουμ, μιαμ, τσομπ, τσομπ, μιαμ, σλουρπ, σλουρπ, μιαμ,...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Για πες...