Δευτέρα 5 Ιανουαρίου 2009

Η εκρηκτική έλευση του 2009

Δύο χιλιάδες εννιά λοιπόν. Ήρθε. Τα πυροτεχνήματα δεν τα γλυτώσαμε. Εντάξει, μερικοί δήμοι συμμαζεύτηκαν αλλά όχι όλοι. Κατά τα άλλα γιορτάσαμε, φάγαμε, ήπιαμε, νηστικοί σίγουρα δεν κοιμηθήκαμε, μην κοροϊδευόμαστε.
Εμείς όμως. Κατά μία έννοια «λογικό». Παρόλ’ αυτά θα έπρεπε να πενθούμε. Για έναν λαό που σφάζεται, βορά στα σχέδια των «μεγάλων». Σήμερα το Ισραήλ δημιουργεί την επόμενη γενιά τρομοκρατών. Δεδάκες άνθρωποι χάνουν κάθε νόημα στη ζωή. Κουβαλούν τους αγαπημένους τους, τα παιδιά που ανέστησαν και ανάθρεψαν με κόπο και αίμα, καταματωμένα σαρκία μεσ’ τα χέρια τους. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν μυαλό, δεν έχουν ζωή, δεν έχουν πλέον καρδιά. Άκαρδα σαρκία θα ζωστούν αύριο μια βόμβα και θα εκραγούν στη μέση των αγορών του κόσμου, όπως ακριβώς και η Ισραηλινή βόμβα χτύπησε χτες την αγορά της Γάζας στέλνοντας περαστικούς στο θάνατο. Σε τι διαφέρει άραγε από τους «τρομοκράτες»;
Και δυστυχώς τους ανθρώπους αυτούς τους καταλαβαίνω απόλυτα και δεν πρόκειται να αναρωτηθώ γιατί το έκαναν. Το έκαναν γιατί το έζησαν, το βίωσαν, το έπαθαν και μέσα στην τρέλα που τους επεβλήθη αποφάσισαν να συναντήσουν όσους έχασαν, ανταποδίδοντας στην ανθρωπότητα όσα έπαθαν. Μια κλωστή άλλωστε χωρίζει τη λογική απ’ την παράνοια και σήμερα ένα ενεργητικό Ισραήλ και μια παθητική ανθρωπότητα σπάει χιλιάδες τέτοιες. Και αύριο θα γκρινιάζει για τους «τρομοκράτες» που δημιούργησαν σήμερα τα τρομακτικά τέρατα του πολέμου. Όπως σήμερα γκρινιάζει για όσα δημιούργησαν οι επεμβάσεις στο Λίβανο και με θράσος περισσό αποζητά «λογική» απ’ τους τρελούς που γέννησε ο ίδιος ο παραλογισμός της, η αδράνεια, η ανέχειά της.
Έτσι μπήκε το νέο έτος, με τεράστια νεύρα και βλασφημίες και μια υποκριτική διάθεση διασκέδασης. Στον μικρόκοσμό μας χαρήκαμε και περάσαμε ζεστά και όμορφα με ανθρώπους που αγαπούμε, νοιαζόμαστε, εκτιμούμε και γενικά θεωρούμε όμορφες πτυχές της ζωής μας, αλλά στον παγκόσμιο μακρόκοσμο ο φόρος αίματος και η απανθρωπιά των γεγονότων επιβάλουν πένθος. Και η σιωπηλή και παγωμένη αδράνεια τις ανθρωπότητας δυστυχώς την καθιστά συνυπεύθυνη.
Στις πρωτεύουσες του κόσμου υποδέχθηκαν με πυροτεχνήματα το νέο έτος, στην Γάζα με εκρήξεις βομβών. Παρόμοια υλικά ενός πολεμοχαρούς γένους. Και κανένας πολιτισμένος δεν ύψωσε το χέρι του, ούτε όρθωσε το ανάστημά του για να υπερασπισθεί τους αμάχους. Σαν καλοί χριστιανοί όμως γιορτάσαμε με λαμπρότητα την γέννηση του θείου βρέφους.

23 σχόλια:

  1. ΑΥΤΌ ΜΕ ΤΑ ΠΥΡΟΤΕΧΝΉΜΑΤΑ ΜΕ ΘΛΊΒΕΙ ΚΆΘΕ ΧΡΌΝΟ.
    Υπεύθυνοι ΟΛΟΙ ΜΑΣ.
    Δεν είναι ο πόλεμος μόνο στο Ισραήλ.
    Είναι που στις τριτοκοσμικές λεγόμενες χώρες, πεθαίνουν κατά εκατομμύρια κάθε χρόνο από τη δίψα και την ασιτία κι' εμείς, ως άλλοι Ιούδες, ανταλλάσσουμε φιλιά στις πλατείες επί τη εισόδω κάθε νέου έτους υπό του κρότους των, αξίας εκατομμυρίων δολαρίων, πολύχρωμων πυροτεχνημάτων...

    Tα έβγαλα και σήμερα... τα σώψυχα, λέμε...

    Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ..Πρέπει να νιώσω ένοχη λοιπόν που είμαι υγιής και πέρασα τις γιορτές με ανθρώπους που αγαπώ και με αγαπούν;
    Συγνώμη. Won't do that.
    Δε θα ρίξω πυρίτιδα στη τύχη μου.
    Ο μακρόκοσμος χρειάζεται αλλαγές σε επίπεδο πράξεων - οπωσδήποτε- οι οποίες δυστυχώς δεν πρόκειται να συμβούν (πώς τολμησα και ξεστόμισα κάτι τέτοιο ε;),
    αλλά δε θα θυσιάσω το δικό μου μικρόκοσμο (γη της επαγγελίας κάθε μια στιγμή που βγαίνω νικητής από τις μικρές καθημερινές μάχες) για να με πείσω πως..δε μένω αδρανής.
    Κατά τα άλλα, μπορώ και χωρίς πυροτεχνήματα.
    Αυτά που άστραψαν μέσα στην καρδιά μου με ένα "καλώς ήρθες" ή "χάρηκα πολύ" είναι απείρως πιο εορταστικά, άλλωστε.

    Καλή Χρονιά είπαμε;
    Καλή Χρονιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. "Θυμήσου το στίχο της "αν το παιδί μου γεννηθεί νεκρό
    θά 'ναι δικό σου""
    Αλέξης Ασλάνογλου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλή χρονιά και περαστικά μας, να λες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Γλαρένια μου ο κόσμος μας είναι πολύ άσχημος πίσω από την εικονική πραγματικότητα με την οποία σκεπάζουμε τα κρίματα του διαχειριστικού συστήματος στο οποίο δρούμε, αντί να του δώσουμε μία να κατακρημνιστεί στα τάρταρα…

    Εκδότα μου, δήλωσα οπουδήποτε ενοχή για να την επιζητήσω από εσέ; Αν δήλωνα ενοχή μάλλον δεν θα περνούσα «καλά» τις γιορτές τούτες. Οργή νοιώθω. Οργή για όσα γίνονται αλλά και για την κραυγαλέα σιωπή όσων δεν ορθώνουν ανάστημα αλλά «ζουν και αφήνουν τους άλλους να πεθάνουν».

    Και όμως γεννούμε πολλά νεκρά παιδιά Μένη μου.

    Περαστικά μας, αν και η πάθηση έχει γίνει χρόνιο καρκίνωμα Κιτσομήτσε μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Σαν καλοί χριστιανοί όμως γιορτάσαμε με λαμπρότητα την γέννηση του θείου βρέφους.

    Ε, ναι. Φάγαμε, ήπιαμε, περάσαμε καλά...

    Αχ βρε Καμηλιέρη μου!
    Και που θυμώνουμε, βγαίνει κάτι, ε;
    Και που δεν είδαμε τα πυροτεχνήματα, και που δεν μας αρέσουν αυτού του είδους οι γιορτές, και που η οργή μας ξεχειλίζει ώρες ώρες, τι βγαίνει, ε;

    Δεν περνά από το χέρι μας, δεν έχει αποτέλεσμα ο θυμός μας -και δεν είναι πολλοί σαν εμάς, το ξέρεις.
    Γμτ!

    Κατά τα άλλα, καλή βδομάδα...
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. κατα 1ο. δε μπορεικανεις να κρυφτει, κι ογκουγκλοριιντερ τον μαρτυραει..

    κατα 2ο. σου ειμαι ευγνωμονων που δεν ανεβασες πρωτοχρονιατικο σόου εδώ γιατι εκαψα καμια εκατοστη κιλοβατωρες προσωπικη;ς ενεργιας να φιαξω ποιηματιδιον για την απαιτητικοτατη μανουλα..! δε θα αντεχα και βου!

    κατα 3ο. για ενοχες δε μιλησες με το απευθειας αλλά εμεσως πως και σε 'επιασα", χα! διοτι ειπες: κατά κάποιο τρόπο θα έπρεπε να πενθούμε.. κι αυτό το έπρπε, εστω κι ελαφρυμαινω με το κατα καποιο τροπο.. αποδιδει ενοιαν ενοχης.. κι αλλου με περισσοτερο στομφο διαβασα καλεσματα μη γιορτης.. ενα καθαρα πολιτικο ποστ φιλου.. δε με πηγε μωρε κι αμην ειχα επι της ουσιας ορεξη με ολα τα γυρω ολων των ημερων.. κι ας ειναι κι ενα γυρω η γειτονια σκοτεινη σε σχεση με περισυ.. κι ας ζητησαν τα μαθητακια απο τους γονεις να μη στολισουν.. ενα απο γιορτινο χαμογελο μας ξεφυγε.. μια απο ελπιδα ευχη την διωξαμε να πιασει τοπο... ενα ποτο παραπανω απο το καθολου κι ενα φαί τα τιμησαμε... και γελιο μας βγηλε, και βολτα, κι ερωτας και νευρα βεβαια..!
    καποτε ρε γμτ! ειχαν αυτο που λεγανε επαναστατικη αισιοδοξια
    αυτο τους κραταγε και προχωραγανε και τα βανανε με τους κακους και τ' αδικο αντρικια
    αμα το φυτεψουμε κι αυτο στο χωμα, που το εχουμε κανει, φοβαμαι πως ουτε πισω ουτε μπρος θα μας παγαινει η μηχανη του χρονου...
    κι εγω διαφωνω πως δεν ειναι στο χερι μας
    και στο χερι μας και στο ποδι μας ειναι
    τουλαχιστον μια σχετικη αναχαιτιση των πραγματων..
    τουλαχιστον!

    κατα 4ο. τι ηθελα να πω;
    το ξεχασα!
    μα ετσι πουμου πιασες την πολυλογια!
    μπα σε καλο σου!
    Ααααααααααα! κερνας!

    καλη χρονιά βρε!

    παω τωρα γιατι εχω ενα ραντεβου με τον Σεφερη.. :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. αμα δε γιορτάζαμε και τα χριστούγεννα τι θα μας κρατούσε όρθιους, μου λες?
    άν δεν βλέπαμε και καμία φιλική φυσιογνωμία, αν δεν μας έφτιαχνε και η μαμά μας κουραμπιεδάκια βουτυρο-μοσχομυριστα τότε τι χαρές θα μας είχαν μείνει?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Το παρήγορο είναι πως όλο και περισσότεροι θέλω να πιστεύω κάθε χρόνο, έχουν σταματήσει να ενθουσιάζονται με τα πυροτεχνήματα και την "έλευση του θείου βρέφους"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Σίγουρα δεν περνά απ’ το χέρι μας μανούλα, η «θεωρία» του «μπορώ ν’ αλλάξω τον κόσμο εγώ προσωπικά» είναι ο μεγαλύτερος «εσκεμμένος» μύθος της εποχής μας. Σε προσωπικό επίπεδο ασχολούμαστε με τον μικρόκοσμό μας (εξ ου και λογικό είναι ως μονάδες να γιορτάσαμε, η ως σύνολο, κοινωνία και κράτος στάση μας με πειράζει), αλλά η επίδραση στο μακρόκοσμο χρειάζεται συλλογικότητα είτε μεμονωμένων κοινωνιών, είτε όλων των κοινωνιών. Αυτή τη συλλογικότητα ίσως με θυμό και όραμα να μπορούσαμε να την κατακτήσουμε προτρέποντας. Την κοινή αυταπάτη της μεμονωμένης δυνατότητας μεταβολών δεν την έχω, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν οργίζομαι και με τα γεγονότα αλλά και με την στάση των κυβερνήσεων του υποτιθέμενα «πολιτισμένου» κόσμου μας.

    Εξ ου και ως κοινωνία θεωρώ πως θα έπρεπε να πενθούμε Ωρέλια μου. Άλλωστε, όσες φορές έχουμε συλλυπηθεί φίλους μας, το εννοούμε ειλικρινά και πολλές φορές το σκεπτόμαστε και το συζητούμε ακόμα και το βράδυ που ίσως εμείς βγήκαμε για διασκέδαση και η σκέψη παρόλ’ αυτά είναι κάποιες στιγμές στο φίλο μας και στενοχωρούμαστε. Ενοχή όμως δεν έχουμε που βγήκαμε για διασκέδαση. Η ενοχή αρμόζει στους υπεύθυνους. Εμείς μπορούμε να βροντοφωνάξουμε, να απαιτήσουμε και μάλιστα με τρόπους που δεν καταντούν γραφικοί αλλά είναι ενεργητικοί. Όσο για επανάσταση... μην την περιμένεις από τους «πολιτισμένους» μημουαπτιστές των ημερών μας :(

    Οπότε, όπως θα κατάλαβες από τα ανωτέρω, το πρόβλημα αθηνόβιά μου δεν είναι αν «γιορτάσαμε» τα χριστούγεννα, αλλά το αν αυτό είναι τελικά το μόνο που κάναμε. Αλλά βλέπεις, έχω την αίσθηση ότι με αυτές τις γιορτές, ακόμα και η προηγούμενη βδομάδα και τα γεγονότα της φαντάζουν σαν «πέρσι» και αυτό είναι μεγάλο κρίμα.

    Και δυστυχώς πατσιουράκι μου, αν και πολύ θα το ήθελα, εγώ βλέπω γύρω μου πολλούς αποχαυνωμένους να κοιτούν τα πυροτεχνήματα, ξεχνώντας την ουσία… :(

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Το παρήγορο είναι πως ναι, καλλιεργούνται συνειδήσεις με την συζήτηση και τον προβληματισμό. Και κάποιες από αυτές, θα σηκωθούν μετά από τον καναπέ δίπλα μας, και θα πετάξουν για το Σουδάν, σε conflict zones, ξεχνώντας τις διάρροιες από το σάπιο φαγητό και πληρώνοντας χρυσό το νερό όταν υπάρχει, θα προσφέρουν έστω και πρόσκαιρη βοήθεια σε έναν πρόσφυγα, θα περάσουν ένα μπλόκο με το 10αχρονο με τα κόκκινα μάτια να κρατάει όπλο και να τους στοχεύει, και θα του χαμογελάσουν γιατί θα είναι το μοναδικό χαμόγελο που θα εισπράξει στην τωρινή του ζωή. Θα πάνε κάτω από τους ήχους των ρουκετών και με τα χέρια γεμάτα αίματα θα προσπαθήσουν να μην αφήσουν μια ζωή να φύγει, ακόμα και ξέρουν πως πιθανότατα αυτή θα ζωστεί αργότερα τον θάνατο. Θα ζήσουν το μάταιο, και θα το αγνοήσουν όσο αντέχουν. Και μετά, την θέση τους θα πάρουν κάποιο άλλοι.
    I'll also settle for that.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Darling, θα συμφωνησω μαζι σου
    με καλυψες και δε καθομαι να ψαξω αν διαφωνω στη λεπτομερεια
    χαιρε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. θα ειναι η μοιρα τραγικη αυτων που δεν υπολογιζουν τις ανθρωπινες αξιες και οσο και αν προσπαθουν δεν θα ξεφυγουν απο το κακο αστρο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Μόνο να μην γίνονται αυτοί το άλλοθι των υπόλοιπων Σοφία μου…

    Το «πεπρωμένο» δεν είναι του γούστου μου σκώληξ μου (αν και όπως είπαμε, εγώ στον αστεροειδή ποντάρω!).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. φιλια πολλα! τα λεμε οταν επιστρεψω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Βρε μανία με τον αστεροειδή!!

    ΓΡΑΦΕ λέμε!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Ανώνυμος8/1/09 6:21 μ.μ.

    Σε είπα?
    Διάβαζα τις προάλλες στον Αγγελιοφόρο ότι φέτος ΜΟΝΟ δύο οικογένειες φιλοξένησαν ορφανά παιδιά από την Σερβία τις μέρες των γιορτών.
    Σε αντίθεση λέει με άλλες χρονιές που ήσαν πολλές περισσότερες.
    Παρηγοριά στον άρρωστο θα με πεις, αλλά απ την άλλη κάτι δείχνει , δεν μπορείς να πεις.
    Δείχνει κάτι...
    ( το "δείχνει κάτι" διαβάζετε κι απ τις δυο μεριές. Είναι κάτι σαν το ντούπλ φας που λέμε .. )

    Καλά
    κάτω στην Γάζα , δεν το συζητάμε.
    «Χρησιμοποιούμε ότι χρησιμοποιούν και οι άλλοι στρατοί και δεν χρησιμοποιούμε κανένα όπλο που είναι απαγορευμένο από το Διεθνές Δίκαιο» επέμεινε η εκπρόσωπος"
    Το πιασες το υπονοούμενο έτσιιιι ? ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Εγώ προσπαθώ εκδότα μου αλλά κάτι κομήτες έχουν άλλη άποψη… :/

    Διεθνές Δίκαιο όπως λέμε ΟΗΕ καπετάνιο μου;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Αστεροειδείς... κομήτες... βρε, μπας και ζαχαρώνεις και την επιστημονική φαντασία?? Για να ξέρω να κρατήσω και άλλον χώρο στα ράφια!!!
    ;-Ρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. η ισραηλινή βόμβα διαφέρει γιατί προέρχεται από ένα δυνατό κράτος.
    Λοιπόν ; τι θες.
    Όπως θέλουν αυτοί θα ονομάσουν τους άμαχους δολοφονημένους.Κιάν θέλουν τρομοκράτες, ως τρομοκράτες θα περάσουν στην ιστορία.
    Τώρα να σου πω καλή χρονιά;
    δ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Ποτέ δεν ξέρεις Σοφία μου…

    Βρε δημητρούλα μ’, μου είχε διαφύγει πως είναι απλά θέμα αυθαίρετων ορισμών!

    [Προσπαθώ, όταν με αφήνουν. Έχω πάει και έναν όροφο πιο κάτω να φανταστείς!]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. ΕΕΕεεεε και συ!!!!!
    Απ' τα διαφυγόντα βγάζεις συμπεράσματα αφού.
    δ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Για πες...