Σάββατο 16 Μαΐου 2009

Ζέστη…

Ζέστη; Μα ούτε καν πέντε μέρες δεν είναι που αντελήφθης πως «κατηφορίζουμε για καλοκαίρι», πώς άρχισε κι όλας το καλοκαίρι; Η αλήθεια είναι πως δε θυμάσαι ποτέ να πέταξες το «μαλλινάκι» και τη ζακετούλα πηγαίνοντας κατευθείαν, μέσα σε μια εβδομάδα και μόνο, σε κοντομάνικο! Παράξενο...
Ίσως ο καιρός ν’ ακολουθεί βέβαια το «πολιτικό θερμόμετρο» που εκτινάσσεται στα ύψη! Κατά την μετάφραση των ΜΜΕ φυσικά, τα οποία στην πράξη είναι η μόνη μας συσχέτιση με το τι συμβαίνει στην κοινωνία μας, γύρω μας. Αλήθεια τί ποσοστό από τους πολίτες δε θα ζούσε κλεισμένο μέσα σε έναν εντελώς «απομονωμένο» μικρόκοσμο, αν δεν υπήρχαν και αυτά; Μεγάλο (για να μην πεις όλοι) λογαριάζεις, αν σκεφτείς πως οι περισσότεροι δεν έχουν ούτε χρόνο, ούτε διάθεση ν’ ασχοληθούν με τα «κοινά». Αλλά αυτό δε σημαίνει πως οι περισσότεροι (για να μην πεις όλοι) δεν έχουν καν τη δυνατότητα διασταύρωσης της πληροφορίας στην καθημερινότητά τους; Αυτό δε σημαίνει ότι τα ΜΜΕ «φτιάχνουν» (καλά-καλά, έχουν τη δυνατότητα να φτιάξουν, μην παρεξηγείσαι) την επικαιρότητα; Αυτό λοιπόν δε σημαίνει πως «ανεβάζουν» το «πολιτικό θερμόμετρο» και όχι πως αυτό «ανεβαίνει» από μόνο του; Χμμμ κάπου στην μέση αυτού του φαύλου κύκλου μπορεί να είναι και η αλήθεια.
Τελικά όμως όλες οι πολιτικές «συζητήσεις» (για να μην πεις «οι παράλληλοι μονόλογοι»), ξεκινάνε από μια πραγματική βάση και στη συνέχεια «ωραιοποιούν οπτικές γωνίες» (για να μην πεις «τα συμφέροντα που εξυπηρετούν») παρουσιάζοντας τα πράγματα όπως βολεύει την κάθε πλευρά, μόνο και μόνο για να πολώσουν χειραγωγημένους πολίτες, ή οπαδούς, ή απλά ανενημέρωτους ακόλουθους του συμφέροντος, χωρίς στην πράξη να αναλύουν το σύνολο των παραμέτρων και να διευκρινίζουν τους μηχανισμούς δράσης τους ώστε να προτείνουν σαφείς γραμμές μηχανισμών μέσα από τους οποίους θα επιτύχουν σαφέστατα καθορισμένους στόχους. Κι ύστερα μιλάμε για διαφάνεια. Λες και είναι δυνατόν να την «κατακτήσουμε» αν πρώτα δεν ξεκινήσουμε απ’ τη διαφάνεια των λόγων και των πρακτικών μας. Κουκιά μετρημένα η καταγραφή και η ανάλυση, όμως προτιμότερο να παίζεις με την ελπίδα και την ανάγκη. Βλέπεις τις περισσότερες φορές η πραγματικότητα δεν τιμά τους πολιτικούς μας. «Πολιτική για τον πολίτη» λένε, αλλά πως είναι δυνατόν να κάνει πολιτική για τον πολίτη ένας επαγγελματίας πολιτικός; Αφού είναι επαγγελματίας, βάζει το επάγγελμά του άνω του πολίτη και το επάγγελμα σήμερα, με τη σημερινή νοοτροπία, απαιτεί μεγιστοποίηση κερδών, ε ποιοι πληρώνουν περισσότερα και άμεσα λοιπόν; Σίγουρα δεν πιστεύεις πως πρόκειται ποτέ να υπάρξει πολιτική για τον πολίτη όσο οι πολιτικοί είναι καριερίστες ε; Ή μήπως πιστεύεις πως ο καριερίστας μπορεί ποτέ να είναι και Άνθρωπος; Πολλά «αντικρουόμενα συμφέροντα» ανάμεσα στις δύο έννοιες (άσε που ο καριερίστας δεν είναι σφαιρικός για να κυριχθεί Άνθρωπος) και δύσκολες οι ισορροπίες, ειδικά όταν δεν καθορίζονται από την απλότητα των μεγεθών, αλλά άπτονται της πολυπλοκότητας του ανθρώπινου εγκεφάλου.
Παρόλ’ αυτά, ξεκίνησε ουσιαστικά η «προεκλογική περίοδος» που θα μας οδηγήσει στις κάλπες. Μέσα από μια απαξίωση του πολιτικού συστήματος, η οποία πραγματικά ενδιαφέρον έχει να αναρωτηθεί κανείς ποιους εξυπηρετεί τελικά. Γιατί καλό είναι να έχουμε «άποψη» περί των πράξεών μας και να θεωρούμε πως με την τάδε πράξη μας εμείς θέλουμε να «δείξουμε» αυτό ή το άλλο, αλλά στην πράξη, και για να λειτουργήσει η κοινωνία, έχει θεσπισθεί ενιαίος μεταφραστικός μηχανισμός. Και όσο και αν βαυκαλιζόμαστε και αρεσκόμαστε να δίνουμε «μοναδικό» και «προσωπικό» χρώμα στις πράξεις μας, αυτές, όταν αφορούν στο σύνολο, μεταφράζονται με βάση τους κανόνες που διέπουν την κοινωνία και με βάση αυτή τη μετάφραση και μόνο καθορίζεται το τί πρόκειται να συμβεί, σε οποία εικονική σφαίρα κι αν βρισκόμαστε εμείς.
Έτσι λοιπόν, στον απόηχο των φοιτητικών εκλογών, ξεκινάει η περίοδος των ευρωεκλογών. Και ο καθένας προσπαθεί να δείξει όπως τον βολεύει (μα γιατί τόση άρνηση για την απλή πραγματικότητα;) τα πρώτα αυτά αποτελέσματα. Ποια αποτελέσματα; Τα είκοσι διαφορετικά που δίνει το κάθε κόμμα; Μα είναι δυνατόν να πάρει κανείς στα σοβαρά το «φοιτητικό κίνημα» όταν αυτό δεν μπορεί, όχι να συμφωνήσει, αυτό θα ήταν πολύ μεγάλο βήμα, αλλά απλά να δώσει ενιαία αποτελέσματα; Γιατί, ας μην κοροϊδευόμαστε, αυτό και μόνο αυτό σημαίνει πως δεν είναι ικανό να εγγυηθεί τη δημοκρατία μέσα στους κόλπους του! Δε σέβεται το θεσμό των ίδιων των εκλογών! Αν τον σεβόταν (ε καλά, προφανώς και κανένας δεν τον σέβεται πλέον, αποτελεί άλλωστε τροχοπέδη), θα έκανε τα πάντα ώστε να τον οδηγήσει στη σωστή λειτουργία του και να αναδείξει «μοναδικά» αποτελέσματα. Θα μου πεις βέβαια πως τα ίδια κάνει και η βουλή των ελλήνων, πέντε κόμματα, πέντε πορίσματα. Τουλάχιστον αυτά είναι «οπτικές», όχι κουκιά μετρημένα (ναι, καλά, λες και τα «στοιχεία» δεν είναι κουκιά μετρημένα). Οι κάλπες όμως έχουν μέσα κουκιά μετρημένα, μήπως και ν’ αρχίσουμε ν’ ανησυχούμε για τη νέα «μαθηματική θεωρία» που απορρέει από αυτά; Ίσως ν’ αρχίσουμε ν’ ανησυχούμε για την πορεία της «δημοκρατίας» και για το πρόσωπο που αυτή θα αποκτήσει στα χρόνια που οι πρωτεργάτες του φοιτητικού κινήματος θα μετατραπούν σε πρωτεργάτες του πολιτικού σκηνικού; Ή μήπως πλέον η «δημοκρατία» έχει φτάσει σε ένα επίπεδο που δεν μπορεί να προσφέρει κάτι; Σε όλο αυτό το σκεπτικό βέβαια έχει τεθεί ως βάση πως αυτό που βιώνουμε σήμερα αποτελεί δημοκρατία, κάτι για το οποίο φυσικά έχεις πολύ μεγάλους ενδοιασμούς. Δημοκρατική φεουδαρχία τ’ ονομάσατε κάποτε, αν και δεν είσαι καθόλου σίγουρος πως δεν αποτελεί «μοναρχία» μιας έννοιας που κρύβεται πίσω απ’ τα «πολιτικά πρόσωπα»…
Το σίγουρο πάντως είναι πως ξεκίνησαν οι ζέστες, απ’ όπου και αν το δεις. Σε λίγο κινδυνεύεις να βγεις με λινό πουκαμισάκι ντε. Και όχι τίποτ’ άλλο, αλλά ολόκληρο τριήμερο που θα μπορούσες να πας στη νυφούλα (την έδειχνε σήμερα και η ΕΤ1, κόντεψε να δείξει μέχρι και το πατρικό της μάνας σου, δίπλα πέρασε, το δικό σας, πάνου πάνου, δεν περίμενες φυσικά καν να το προσεγγίσει), τώρα είναι χαμένο λόγω της εκλογικής μάχης. Και πραγματικά αναρωτιέσαι μήπως ήταν εντελώς εσκεμμένη η επιλογή του χρόνου των εκλογών μιας και όπως και να το κάνουμε η «αποχή» θα διευκολύνει τα δημαγωγικά επιχειρήματα εσωτερικής κατανάλωσης…

7 σχόλια:

  1. δεν πιανω το θεμα ...μονο γαι την ζεστη θα συμφωνησω ολα τα αλλα καπου σε εχασα...μπορει να ειμαι και κουρασμενη και να φταιω εγω

    φιλακι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σκόρπιες σκέψεις, μη δίνεις σημασία...
    Φταίει η ζέστη...

    Φιλάκι :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το θέμα μας είναι, πως εσύ που τα λες αυτά, σκέφτεσαι. Οι άλλοι όμως γύρω σου, ΟΧΙ.
    ;-Ρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ναι αλλά της γκαμήλας ο τράχηλος ,δε χαμπαριάζει από ζέστη.
    ε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μμμμμ
    Ε και;
    Η πολύ σκέψη… τρώει… τον αφέντη Σοφάκι μου! ;)

    Της γκαμήλας ο τράχηλος δε χαμπαριάζει δημητρουλα μ’
    Έχει βλέπεις και την καμπούρα που την έχει τιγκάρει στο νερό…
    Ενώ εγώ που δεν έχω, η αλήθεια είναι πως δεν την πολυμπορώ τη ζέστη παραϊδρώνω ρε γμτ και δυσφορώ…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. το ξαναδιαβασαααααααααααααα ομως
    και εχω να σου δωσω σκορπιες απαντησεις
    λοιπον

    αν μιλας για εκλογικα και τετοια ειναι η πρωτη φορα που δεν θα ψηφισω ...και θα παω μυκονο
    βατεθηκα και δεν θελω να χασω το 3μερο μου
    ξερω ισως μου την που πολυ οτι ειναι λαθος αλλα δεν με νοιαζει

    καλημερα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ουδέποτε έδωσα προσωπικό τόνο σε διαβεβαιώ!

    Πέραν αυτών, αφού το θέτεις σε προσωπική βάση, ναι θεωρώ εσφαλμένο το να «βαριέμαι να συμμετάσχω στη δημοκρατία». Και το σφάλμα είναι πως πιστεύεις ότι η ψήφος απευθύνεται στους πολιτικούς ενώ στην πράξη η ψήφος είναι η πίστη και η στήριξη στο θεσμό της δημοκρατίας και όχι στο οποιοδήποτε κόμμα.

    Από εκεί και πέρα ήδη σου ευχήθηκα καλά να περάσεις, δεν είναι απαραίτητο να στην μπαίνει κάποιος όταν θεωρεί ότι κάνεις λάθος! :)
    (Παρότι στην περίπτωση αυτή, η πράξη σου επιδρά στο σύνολο και τα «δικαιώματά μας» που αφορούν στο σύνολο πρέπει να τα χειριζόμαστε με πολλήηηη προσοχή…)
    Όπως προείπα λοιπόν, πιες μια μπύρα και για μένα κάτω απ’ τον ανεμόμυλο ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Για πες...