«Μπλόκ»…

Ευτυχώς κράτησε λίγο. Λίγο αλλά «καλό». Θες το αναπάντεχο μπουρίνι που αντιμετώπισες με πουκαμισάκι, αφού εκατό χιλιόμετρα μακριά που απέχει το σπίτι απ’ το φιντανοτροφείο ο καιρός ήταν εντελώς διαφορετικός για να είσαι προετοιμασμένος κατάλληλα, θες ότι είχες τον άρρωστο και στην οικογένεια αλλά και στο «ακροατήριο», υποχρεώθηκες σε δύο ημέρες πλήρους νηστείας και αποχής από το φαγητό. Το στομάχι δε δεχόταν τίποτε πέραν του νερού. Ο πυρετός κράτησε ακόμα λιγότερο. Δύο ημέρες ανάπαυση και πίσω στα καθημερινά.
Απ’ όπου «έλειψες»! Βλέπεις παρότι ενημέρωσες τον μοναδικό που βρήκες την Τετάρτη το πρωί, κανένας δεν γνώριζε γιατί δεν πήγες για δυο ημέρες! Απέφυγες το καυστικό σχόλιο που ήρθε στο μυαλό: «έμεινα σπίτι μπας και κάνω καμιά δουλειά γιατί με τη φασαρία εδώ μέσα…»
Αναπάντεχα μεσημεριανά νέα και ευχάριστη στιχομυθία. Επικοινωνείτε σπάνια, αλλά σήμερα οι αποκρίσεις ήταν «μεσ’ την καλή χαρά» και ίσως η πρώτη φορά που διακατέχονται από τόσο κέφι. Κέφι το οποίο πραγματικά απολαμβάνεις – σε πιάνει εξ’ απήνης – και το οποίο αιτιολογείται απόλυτα από τον επικείμενο γάμο.
Κέφι το οποίο διαλύεται από τον υποψήφιο, ο οποίος αναφέρει πως θα καθυστερήσει η εργασία του διότι δε διαθέτει «υφιστάμενο» να την πραγματοποιήσει. Κάποιο τμήμα αυτού του εκμοντερνισμού σου είχε διαφύγει! Ουδέποτε ενέκρινες ή ζήτησες από κανέναν υπερβολικούς ρυθμούς – τους καταδικάζεις άλλωστε. Αλλά από τους φυσιολογικούς ρυθμούς που ζητάς, μέχρι τους μηδενικούς ρυθμούς που βλέπεις υπάρχει μεγάλη απόσταση. Ιδεολογική μάλλον, αλλά αυτά προφανώς και είναι ψιλά γράμματα σήμερα. Ιδεολογική θα είναι μάλλον και η ένστασή σου στο γεγονός της αδυναμίας εξεύρεσης ενός απλού κατσαβιδιού σε ένα εργαστήριο που διαθέτει πιστοποίηση! Άλλωστε εκεί «δεν μπορείς να βρεις ποτέ τίποτε». Μόνο την πιστοποίηση… Απ’ την άλλη, ποτέ δεν έτρεφες αυταπάτες περί σημασίας της «πιστοποίησης»...
Πάντως πρέπει να παραδεχτείς πως δεν μπορεί να φταίνε μόνο αυτά που το κέφι έχει εξαφανιστεί εντελώς και μονίμως. Ο συγγραφικός οίστρος παραμένει μηδενικός. Τρείς παραγράφους ανά εβδομάδα είχες υποσχεθεί. Δε χρειάζεται να «τρέξεις» παραπάνω, μέχρι το Σεπτέμβρη η ανασκόπηση θα είναι έτοιμη. Επί μία ώρα όμως συσκέπτεσαι με τον εαυτό σου για τη δομή και το περιεχόμενο μιας και μόνο πρότασης. Μα πώς είναι δυνατόν να μην μπορείς να εκφράσεις το αυτονόητο περί των πλεονεκτημάτων χρήσης των φυσικών ορυκτών στις διεργασίες προσρόφησης! Άλλη μισή για μια λέξη που σου έρχεται στο μυαλό το πρώτο γράμμα της και η φράση στην οποία ανήκει αλλά αυτή η ίδια αρνείται πεισματικά να εμφανιστεί στο προσκήνιο. Εκεί και τα παρατάς, αποφασίζεις να φύγεις, ν’ αλλάξεις εντελώς παραστάσεις μπας και επιστρέψει λίγη από τη «φυσιολογική» διάθεση. Εις μάτειν. Τουλάχιστον αν και ξεκίνησες πάλι για μια μικρή βόλτα που θα συνδύαζες με μια «απογευματινή δουλίτσα», κατέληξες για καφέ, μπύρες και «κους κους» μέχρι το βράδυ. Έχουν γλυκάνει πια τα βραδινά και είν’ ευχάριστη η παραμονή εκτός σπιτιού. Καφέ, μπύρες και ξηρούς καρπούς! Χμμμ… Τελικά το στομάχι παραέφτιαξε μέσα σε μια και μόνο ημέρα! Ευτυχώς, γιατί είναι μαρτύριο να είσαι κλεισμένος σε τέσσερεις τοίχους τέτοια εποχή.