Πόσο νωρίτερα;

…να ξεκινήσεις; Όλα ωραία και καλά μέχρι που μπαίνεις κάτω από τη γέφυρα. Και εκεί συνειδητοποιείς πως στην άλλη άκρη έχει χαλάσει (ή κάτι παρόμοιο) κάτι πολύυυυ μεγάλο και μπλε με κίτρινες ρίγες. Συμφόρηση. Και δεν έχεις και διέξοδο, ένα στενό, ένα κάτι τοις να στρίψεις βρε αδερφέ. Μέχρι να συνειδητοποιηθεί η κατάσταση και να κάνει όλη η λωρίδα αναστροφή για να βγει από τη γέφυρα το μισάωρο είναι παρελθόν.
Δε φτάνει αυτό, πλησιάζοντας στο φιντανοτροφείο έχει χαλάσει έτερο αυτοκινούμενο επιβάλλοντας ρυθμούς σημειωτών στην κυκλοφορία. Στο ενδιάμεσο κάπου, ένας, δεκαοκτάρης θα ‘ταν, χαζοτεντιμπόης (διότι η ράτσα δεν εξαφανίστηκε δυστυχώς με το νόμο 4000) συγχύστηκε που δεν σταμάτησες να κινείσαι για να μπορέσει γκαζιάρικα να περάσει με την γκάμπριο κάτασπρη μπέμπα του και έτσι αναγκάστηκε να προσπαθήσει να σε προσπεράσει επάνω στην στροφή με αποτέλεσμα να μπει γρήγορα ξανά πίσω σου για να μη του έρθει το απέναντι άουντι κολάρο (αν και πιστεύω πως χρωματικά ταίριαζε με τη μπέμπα). Στο επόμενο στοπ βέβαια με μαθηματική ακρίβεια ξανασυναντηθήκατε. Κοιτά στον καθρέφτη, κοιτά γύρω, γκαζώνει να περάσει γρήγορα και σίγουρος πως μέχρι να το πάρεις χαμπάρι θα έχει γίνει λούης, κάνει την κλασική άσεμνη χειρονομία στον καθρέφτη του. Να την δει κι ο ίδιος. Μειδίαμα στα χείλη. Πορδή, κλανιά, μαγκιά του!
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, ευτυχώς που είπα να ξεκινήσω νωρίτερα για να πάω ήρεμα και σιγά, αφίχθην στο φιντανοτροφείο ακριβώς στην ώρα μου. Ευτυχώς γιατί παρά την επάρκεια προσωπικού, απόντος εισηγητού το τάβλι θα είχε την τιμητική του. Ευτυχώς που οι δύο τελευταίες ώρες είχαν πολύ κάτω του αναμενόμενου προσέλευση. Άμεση αποχώρηση διότι το κορμί πονούσε και η ανάσα ήταν δύσκολη. Ο αναμενόμενος πυρετός δεν άργησε να καταφθάσει (φήμες λένε πως τα χρωστάω στον αλουκά). Ο τούρκος έκλεισε. Και τώρα για μια ακόμη φορά μάλλον επιστρέφει (ο πυρετός, όχι ο τούρκος, ούτε ο αλουκάς…).
Πάντως όντως υπάρχουν μέρες που αισθάνεσαι πως κάποιος σε κατατρέχει και αναρωτιέσαι γιατί έκανες τον κόπο να σηκωθείς απ’ το κρεβάτι. Μετά θυμάσαι πως αν δεν τον είχες κάνει, καμιά διακοσαριά άνθρωποι θα καθόταν και θα σε περίμεναν εις μάτειν και θα τους κατέστρεφες το πρόγραμμα. Λέμε τώρα, γιατί στη συγκεκριμένη περίπτωση αυτό θα μπορούσε να αποτελεί και βελτίωση.

Και ήθελα να συνεχίσω την νταρδιριάδα μου :(