Σάββατο 14 Φεβρουαρίου 2009

Πόσο νωρίτερα;

…να ξεκινήσεις; Όλα ωραία και καλά μέχρι που μπαίνεις κάτω από τη γέφυρα. Και εκεί συνειδητοποιείς πως στην άλλη άκρη έχει χαλάσει (ή κάτι παρόμοιο) κάτι πολύυυυ μεγάλο και μπλε με κίτρινες ρίγες. Συμφόρηση. Και δεν έχεις και διέξοδο, ένα στενό, ένα κάτι τοις να στρίψεις βρε αδερφέ. Μέχρι να συνειδητοποιηθεί η κατάσταση και να κάνει όλη η λωρίδα αναστροφή για να βγει από τη γέφυρα το μισάωρο είναι παρελθόν.
Δε φτάνει αυτό, πλησιάζοντας στο φιντανοτροφείο έχει χαλάσει έτερο αυτοκινούμενο επιβάλλοντας ρυθμούς σημειωτών στην κυκλοφορία. Στο ενδιάμεσο κάπου, ένας, δεκαοκτάρης θα ‘ταν, χαζοτεντιμπόης (διότι η ράτσα δεν εξαφανίστηκε δυστυχώς με το νόμο 4000) συγχύστηκε που δεν σταμάτησες να κινείσαι για να μπορέσει γκαζιάρικα να περάσει με την γκάμπριο κάτασπρη μπέμπα του και έτσι αναγκάστηκε να προσπαθήσει να σε προσπεράσει επάνω στην στροφή με αποτέλεσμα να μπει γρήγορα ξανά πίσω σου για να μη του έρθει το απέναντι άουντι κολάρο (αν και πιστεύω πως χρωματικά ταίριαζε με τη μπέμπα). Στο επόμενο στοπ βέβαια με μαθηματική ακρίβεια ξανασυναντηθήκατε. Κοιτά στον καθρέφτη, κοιτά γύρω, γκαζώνει να περάσει γρήγορα και σίγουρος πως μέχρι να το πάρεις χαμπάρι θα έχει γίνει λούης, κάνει την κλασική άσεμνη χειρονομία στον καθρέφτη του. Να την δει κι ο ίδιος. Μειδίαμα στα χείλη. Πορδή, κλανιά, μαγκιά του!
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, ευτυχώς που είπα να ξεκινήσω νωρίτερα για να πάω ήρεμα και σιγά, αφίχθην στο φιντανοτροφείο ακριβώς στην ώρα μου. Ευτυχώς γιατί παρά την επάρκεια προσωπικού, απόντος εισηγητού το τάβλι θα είχε την τιμητική του. Ευτυχώς που οι δύο τελευταίες ώρες είχαν πολύ κάτω του αναμενόμενου προσέλευση. Άμεση αποχώρηση διότι το κορμί πονούσε και η ανάσα ήταν δύσκολη. Ο αναμενόμενος πυρετός δεν άργησε να καταφθάσει (φήμες λένε πως τα χρωστάω στον αλουκά). Ο τούρκος έκλεισε. Και τώρα για μια ακόμη φορά μάλλον επιστρέφει (ο πυρετός, όχι ο τούρκος, ούτε ο αλουκάς…).
Πάντως όντως υπάρχουν μέρες που αισθάνεσαι πως κάποιος σε κατατρέχει και αναρωτιέσαι γιατί έκανες τον κόπο να σηκωθείς απ’ το κρεβάτι. Μετά θυμάσαι πως αν δεν τον είχες κάνει, καμιά διακοσαριά άνθρωποι θα καθόταν και θα σε περίμεναν εις μάτειν και θα τους κατέστρεφες το πρόγραμμα. Λέμε τώρα, γιατί στη συγκεκριμένη περίπτωση αυτό θα μπορούσε να αποτελεί και βελτίωση.
Και ήθελα να συνεχίσω την νταρδιριάδα μου :(

6 σχόλια:

  1. Πυρετός το Σαββατόβραδο, ε? Τα κύτταρά σου έχουνε τρελό πάρτυ! Που σερβίρονται τα ποτά?
    ;-D

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ποτά δεν έχουμε δεν έχει μείνει πάγος για δείγμα γύρω...
    Βραστή μπύρα άμα θες...
    Παλιές καλές βρετανικές συνήθειες ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Έχει και αρνάκι με σάλτσα μέντας? Τι να κάνουμε, θα υπομείνουμε την τροπική ζώνη, καλά που έχω και το μαγιώ μαζί!!! (Χωρίς πλάκα όμως, κοίτα να αποφύγεις την Ανταρκτική και την Αρκτική στην κατάσταση που είσαι, γιατί προβλέπω ραγδαία αύξηση της στάθμης της θάλασσας και δεν έχω ακόμα φτιάξει προκυμαία στο σπίτι!!!)
    ;-Ρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. είμαι λίγο(εως εντελως..)εκτος τόπυ και χρόνου και στο κείμενο και στα σχόλια.
    Επιπλέον στην Αγγλια έχω μείνει μόνο 12 μέρες και στην Ιρλανδία 5..
    Περεταίρω δεν έχω καμμία σχέση με φυτολογία .
    Τέλος καλημέρα καλη εβδομάδα!
    Περάστε παρακαλω κι απ'το μπλογκ μου αν θέλετε γιατι είμαι μόνη μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Είναι δεδομένο πως αποφεύγω τους πόλους Σοφία μου. Θα με επικηρύξει η βεβεεφ σε αντίθετη περίπτωση :ppp

    Χααχαχαχαχαχα
    Δοκίμασε βρε ευτυχία μου να μπεις «εντός» θέματος και εδώ είμαστε εμείς!
    Ομολογώ, η καλύτερη έκκληση που διάβασα ποτέ!!! :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. To να σε επικυρήξει δεν είναι πρόβλημα, άμα θελήσει να σε προστατεύσει να αρχίσεις να ανησυχείς!!!!!
    ;-P

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Για πες...