Περί πίτας…

Πάντα αναρωτιόμουν γιατί όλος ο Φλεβάρης είναι μήνας «κοπής πίτας». Άντε, να ήταν ο Γενάρης, να το καταλάβω. Ακόμα καλύτερα θα το καταλάβαινα αν μόνο το πρώτο δεκαήμερό του Ιανουαρίου ήταν αφιερωμένο στις κοπές. Αλλά η «κοπή» της πρωτοχρονιάτικης πίτας ενώ ο Φλεβάρης πλησιάζει στο τέλος του φαντάζει υπερβολικά παράξενη. Σαν να μην θέλουμε να παραδεχθούμε πως το νέο έτος ήρθε, ενώ ήδη τα δύο δωδέκατά του έχουν παρελάσει και έχουν τοποθετηθεί σε παρελθοντικό χρόνο.
Εύγευστη πάντως η πίτα. Και όμως, το κλίμα περίεργο αλήθεια, σε μια προσπάθεια οικειότητας ανθρώπων μη οικείων. Όσον αφορά σε εμένα τουλάχιστον. Και παρά την έντονα αντίθετη παρόρμηση, απουσία των κατάλληλων εναυσμάτων, οι σκέψεις περί του παράδοξου της κοπής της πίτας συνεχίσθηκαν με αμείωτη ένταση.
Ένα από τα πιο ενθαρρυντικά στοιχεία που υπέπεσαν στην αντίληψή μου εχθές είναι η προτιθέμενη επιβράβευση της ελάττωσης της κατανάλωσης ρεύματος. Για αρκετό καιρό κινηθήκαμε στο βλαβερό μοτίβο της επιβράβευσης της κατανάλωσης. Στα δύο ένα δώρο, όσο περισσότερα, τόσο φθηνότερα και ούτω καθ’ εξής. Για πρώτη φορά όμως ακούστηκε επιτέλους επίσημα η πρόθεση να αντιστραφεί αυτή η σπάταλη πολιτική, τουλάχιστον όσον αφορά στην ηλεκτρική ενέργεια. Είναι και αυτό μια καλή αρχή. Αρκεί να μην μείνει στα χαρτιά πάλι.
Κατά τα άλλα η ανθρωπότητα, μετά από έξι και πλέον μήνες κρίσης, ακόμα προσπαθεί να καταλάβει πως είναι δυνατόν να απέτυχε παταγωδώς ένα σύστημα που ενώ πριμοδοτούσε συνεχώς το δανεισμό από τη μελλοντική εργασία, ελάττωνε την αμοιβή αυτής της εργασίας και δημιουργούσε – και συνεχίζει να δημιουργεί – επισφάλεια σε αυτή. Έχοντας ήδη θίξει τη βιωσιμότητα του κύκλου, υποσκάπτοντας τα ίδια τα θεμέλια στήριξης του χρηματοπιστωτικού οικοδομήματος, αναρωτιέται τι πήγε στραβά και η μόνη πραγματική της έγνοια είναι η διατήρησή του και όχι η βελτίωσή του. Και το ερώτημα που απομένει είναι κατά πόσο κάποιος από τους θιασώτες της πολιτικής ελάττωσης των ωρών εργασίας και των μισθών, με στόχο την διατήρηση των θέσεων εργασίας, σκέφτηκε ποτέ ότι αυτό θα οδηγήσει, με δεδομένη την παρούσα κατάσταση, σε ακόμα μεγαλύτερη ελάττωση της ζήτησης των ίδιων του των προϊόντων. Και έτσι το 2009 συνεχίζει την πορεία του μέσα από κοπές πίτας και προσπάθειες συντήρησης της αποτυχίας με επαναλαμβανόμενα πακέτα στήριξης των πιστωτικών ιδρυμάτων που εμπορεύονται το μέλλον.