Για μια ακόμα φορά η μέση αποφάσισε να μας ταλαιπωρήσει (γρουμφ), αλλά ευτυχώς όχι να μας κρεβατώσει. Με όσο το δυνατό ταχύτερα (βραδύτερα) βήματα λοιπόν οδεύουμε προς το μίτινγκ με το Ιόνιο για να γιορτάσουμε την αναγέννηση (και να σπάσουμε και το κανάτ’).Μια αναγέννηση που χρειάζεται όσο τίποτε άλλο στην ανθρωπότητα αυτή τη στιγμή.
Μπας και γλυτώσουμε απ’ τον επερχόμενο μεσαίωνα δηλαδή…
Πνευματικό και υλικό…
Ας ελπίσουμε λοιπόν σε μια «καλή ανάσταση».
Άντε, άντε, γιατί όπως είπε πρόσφατα και ένας τύπος, "η ελπίδα πεθαίνει τελευταία..."
ΑπάντησηΔιαγραφή;-Ρ
κανάτ;
ΑπάντησηΔιαγραφήκανάτ;
σα δω έρχεστε δηλαδή;
δ
Σα 'δώθε, σα 'δώθε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα 'κει δα, απέναντι απ' το νησάκι ;)
ακούς δεν τόηξερα πως τα τσακάτε κι σεις τα κανάτια εκείγια στον ανήφορο,κανέλλα και γαρύφαλλο.:))
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή Λαμπρή νάχεις με χαρά και γλεντοκόπι
δ
Εμ τί; Στο πηγάδ’ κατουρήσαμε ή… στο σιντριβάν’; :ppp
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή ανάσταση :)
πσιτττττ
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλεεεε τα μαθες?
Χριστος Ανεστη.
ναι αληθεια.
Να περασεις ομορφα Νταρθ μου οπου κι αν τα σπας οτι κι αν σπας ;)
φιλια.
Δεν την έχεις εκπαιδεύσει ακόμα τη μέση, να "χτυπάει" μόνο όποτε χρειάζεται να αποφύγεις κάτι...
ΑπάντησηΔιαγραφή:p
Χρόνια Πολλά, Καμηλιέρη παιδί μου,
με πολλά σπασίματα
:)))
Φιλιά!
(κι εγώ σε μίτινγκ είμαι :pp)