Καιρός για μπάνια…

Η ζέστη ξεκίνησε για τα καλά. Ατμόσφαιρα σχεδόν αποπνικτική από την υγρασία της απότομης ανόδου της θερμοκρασίας. Ο ουρανός θολός, ένα αμυδρό λευκό πέπλο καλύπτει το μπλε, ακόμα και τον ήλιο.
Οι διδακτικές υποχρεώσεις έλαβαν τέλος και ένα πακέτο από γραπτά περιμένει εναγωνίως τον διορθωτή του. Η περιοχή γύρω του όμως χαρακτηρίζεται «υψηλής επικινδυνότητας» και η διάθεση για προσέγγισή του βρίσκεται σε μηδενικά, έως και αρνητικά επίπεδα. Η ζέστη φυσικά χειροτερεύει τα πράγματα, πολλαπλασιάζοντας το απωστικό διάνυσμα!
Η πολιτική σκηνή του τόπου συνεχίζει να υπηρετεί τα κόμματα και όχι τους πολίτες, οι οποίοι καθημερινά φαίνεται πως μουντζώνουν τους «αντιπροσώπους» τους. Κανάς Μαυρογιαλούρος δεν έχει εμφανιστεί ακόμα, να λάβει και αυτός μέρος στο σόου. Παλιά μου τέχνη κόσκινο. Προφητική τέχνη! Αλλά με μούντζες δουλειά δε γίνεται, όπως και να το κάνουμε…
Η «αδικημένη» κυρία πάλι δεν έμεινε στις μούντζες χτες το απόγευμα, ωρυόταν επί πενταλέπτου, διαλαλώντας την εις βάρος της αδικία. «Πληρώνω και πρέπει όλοι να μου κάνετε τεμενάδες». Δεν είπε ακριβώς αυτό, αλλά αυτό εννοούσε. Αφού πλήρωνε, έπρεπε όλα να γίνουν όπως και όποτε ήθελε αυτή. Μόνο που όταν πλήρωσε ήταν ενήμερη για τους κανόνες που ίσχυαν για την υπηρεσία που θα της παρεχόταν. Μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου βέβαια, ο πληρώνων έχει την ψευδαίσθηση ότι είναι θεός. Αλήθεια, γιατί να μας σεβαστεί κάποιος όταν βάζουμε τα χρήματα σε υψηλότερο βάθρο από την προσφορά;
Ο ήλιος ανεβαίνει και η ζέστη αυξάνει πάλι σταδιακά. Ο υδράργυρος θα «χτυπήσει κόκκινο» και σήμερα. Τα φυντάνια περνάνε δύσκολες ώρες. Στη μνήμη έρχεται η μέρα που, πριν χρόνια και εν μέσω καύσωνα, κάποιοι άλλοι φοιτητές έδιναν σχέδιο, και τρέμαν μήπως στάξει καμιά σταγόνα ιδρώτα στην κόλλα και διαλύσει τη μελάνη του ραπιτογράφου, καταστρέφοντας όλον τον κόπο τους. Γραμμή και χαρτομάντιλο, να μαζέψει τις σταγόνες που κατέβαιναν την παλάμη ή ετοιμαζόταν να στάξουν απ’ το μέτωπο.