Τώρα το θεωρείς λογικό αυτό; Να είμαστε δίπλα δίπλα για μια ολόκληρη ώρα, να διασταυρώνονται τα βλέμματά μας συνεχώς, και να μην λέμε ούτε ένα καλησπέρα;
Μμμμμ
Και άντε, έστω να πεις πως δεν θα ξανασυναντηθούμε, τί νόημα να έχει· λες και δηλαδή είναι δεδομένο κι επιβεβλημένο το να μην ξανασυναντηθούμε. Αλλά όταν αυτό συμβαίνει σχεδόν καθημερινά, παραμένει φυσιολογικό;
Μα να μην με πουν και παράξενο, αφού έτσι γίνεται, οτιδήποτε είναι διαφορετικό απ’ ότι κάνει ο πολύς κόσμος είναι παράξενο!
Σωστά, αλλά τελικά μήπως η παραξενιά κερδίζει περισσότερα απ’ το συνηθισμένο; Το ότι είναι παράξενο, δε σημαίνει ότι δεν είναι και εντελώς… Χαζό; Βλακώδες; Καταστροφικό ίσως;
Και τι να πω δηλαδή;
Ξεκίνα με μια καλησπέρα βρε αδερφέ και βλέπουμε!
Ναι, αλλά…
Ο κόσμος είναι κλεισμένος στον εαυτό του. Δε φοβάμαι που αυτή η γενιά μάλλον θα ζήσει με λιγότερα απ’ την προηγούμενη, 'κείνο που πάνω απ’ όλα με σκιάζει είναι πως υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να έχει πολύ άσχημα γεράματα…
Σωστές οι διαπιστώσεις σου..
ΑπάντησηΔιαγραφήπάει καιρός που χάσαμε επαφή με τον συνάνθρωπο διότι έπαψε να είναι συνάνθρωπος και έγινε "ανταγωνιστής"..
ακόμη και στος σχέσεις υπάρχει αυτό το θεματάκι..
τα άσχημα γεράματα, μας τα εξασφάλισαν οι τεχνοκράτες που μας διοικούν τόσα χρόνια..
καλό μεσημέρι..
Όπως έχω ξαναπεί, “It matters if you just don't give up”. S.H.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι η τόλμη, ή η έλλειψή της, λέει πολλά.
Όπως λες κι εσύ κάπου, ο κόσμος είναι κλεισμένος στον εαυτό του, φοβάται...
ΑπάντησηΔιαγραφήσορρυ ρε συ
ΑπάντησηΔιαγραφήσε ειδα ετσι και ντραπηκα
ηθελα να σου μιλησω αλλα
να ξερεις..
και αν κοκκινιζα
και αν δεν σου αρεσα
και αν....
και αν...
Δεν είναι δικαιολογία ο φόβος...Αν τον αντιμετωπίσεις,κερδίζεις!Αν αδιαφορείς όμως για τον άλλον.πάντα χάνεις...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάρα πολύ καίρια η παρατήρηση σου, Καμηλιέρη. Δεν είναι η υλική ανέχεια που μας βλάπτει, αλλά ο συνδυασμός της με μια άλλη, ηθική, πνευματική, ανθρώπινη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξέρω αν φταιν οι τεχνοκράτες ή ο τεχνοκρατισμός εν γένει ευρύνοέ μου, αλλά σίγουρα φταιν οι πολιτικές που ακολουθήθηκαν, μιας και κάθε κοινωνικό φαινόμενο απόρροια μιας πολιτικής είναι…
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν θα χαρακτήριζα «τόλμη» την ανάγκη επικοινωνίας Σοφία μου. Και μάλλον δεν είν’ η τόλμη αυτό που λείπει…
Φοβάται να μιλήσει; Λες ο φόβος να έχει δημιουργήσει το κλείσιμο Δείμο μου; Αλήθεια, γιατί εμφανίζεται στους νεότερους, αλλά δεν έχει επηρεάσει τους μεγαλύτερους σε ηλικία;
Ααα σκώληξ μου, θα σε μαλώσω! Ειδικά αν κοκκίνιζες θα μου άρεσες!
Ούτε για αδιαφορία μου φαίνεται βρε αγράμπελή μου, μάλλον μια δυσκολία αποκόλλησης από τον εγωκεντρικό μικρόκοσμο, μια συστηματική ενασχόληση με τα δικά μας και παντελής έλλειψη διάθεσης για επικοινωνία με άλλους ανθρώπους. Αυτό όμως, μάλλον θα κοστίσει πολύ όσο θα περνούν τα χρόνια.
Όπως έχεις παρατηρήσει κι εσύ Μάνο μου, κάποια στιγμή που θα χρειάζεσαι κάποιον φίλο, οικείο, αγαπημένο, να σταθεί πλάι σου, δεν θα υπάρχει, διότι όταν ‘ήσουν νεότερος, δεν δαπάνησες χρόνο για να χτίσεις τέτοιες σχέσεις. Είχες άλλα πράγματα, προσωπικά, να σε απασχολούν.
Εκτός κι αν υπονοείτε το φόβο να χαρακτηριστείς «παράξενος», αυτός όντως γίνεται ανασταλτική παράμετρος για κάποιον που έχει ξεφύγει από τον εσώκοσμό του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξέρω, Καμηλιέρη παιδί μου... μου φαίνεται ότι όσο περισσότερους τρόπους επικοινωνίας έχουμε, τόσο λιγότερο "μιλάμε" τελικά ο ένας στον άλλο...
ΑπάντησηΔιαγραφή(πάλι, όποιος θέλει μπορεί -αλλά πόσοι θέλουν πραγματικά;)
(ε;)
Σμακ!
(τώρα που το σκέφτομαι, καιρό έχω να σε δω!)
:))
Μόνο ένας τρόπος επικοινωνίας υπάρχει καλή μου, τα υπόλοιπα είναι απλά εικονική πραγματικότητα!
ΑπάντησηΔιαγραφή(Δε χάνεις και τίποτε, κερδίζεις ψυχική υγεία! :p)
[Εμ, δεν έφερες και τον Άκη να μου τα πεί!!!]
Μια χαρά τα λες. Ο κόσμος φοβάται γενικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάποια στιγμή είχα καλημερίσει μια πολύ όμορφη κοπέλα στο λεωφορείο και μόνο που δεν κατέβηκε στην επόμενη στάση. Θαρρείς και την είχα βιάσει. Υστερία....
@
ΑπάντησηΔιαγραφήπολύ καλησπέρα :)
έχετε μήνυμα.
οπότε καταλήγουμε , πως η προηγούμενη και η προπροηγούμενη θα γεράσουν μιά χαρά.
ΑπάντησηΔιαγραφήεξ' ού και η πολυλογία.
:)
δ
Αυτόν τον φόβο πάντως δεν τον καταλαβαίνω βρε ξωτικό μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο είδαμε πως είχαμε μήνυμα quartier μας!
Ορέ μήπως η παρούσα γενιά φιλοδοξεί να μη γεράσει ποτές δημητρούλα μ’;
Είναι που αποτελεί γλωσσοδέτη:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Καλημέρα Καμηλιέρη
Καμηλιέρη καλημέρα!"
Στα σοβαρά τώρα: είναι φορές που δεν θέλεις να μιλάς ούτε στον εαυτό σου. Σου φαίνεται βουνό ακόμα και να χαιρετίσεις όποιον συναντήσεις στο ασανσέρ- γι' αυτό πας από τις σκάλες. Φταίει βέβαια που πολλοί από αυτούς θα σου πιάσουν την κουβέντα ή θα σε τρελάνουν στις ερωτήσεις. Ενδιαφέρον ή απλό κουτσομπολιό;
Τώρα τι είναι καλύτερο, η απομόνωση ή η στέρηση του ιδιωτικού βίου δεν ξέρω να απαντήσω. Ας αρχίσουμε με την καλημέρα ελπίζοντας να τηρούνται κάποια όρια...
Εσύ είπες καλησπέρα; Η περίμενες τον άλλο να στη δώσει; Ζούμε σε μία κοινωνία αποξένωσης, αγένειας, αδιαφορίας. Τα απλούστερα πράγματα, -καλημέρα, καλησπέρα - δεν μας τα δίνει πλέον ο κόσμος απλόχερα, όπως παλιά. Ακόμη και αν εμείς κάνουμε τη κίνηση, αυτό δεν σημαίνει ότι ο άλλος θα ανταποκριθεί με κάτι αντίστοιχο, ή απλά θα σιωπήσει, αδιαφορόντας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟσο για τα γεράματα, άσε να φτάσουμε πρώτα εκεί..γιατί χωρίς καλή περίθαλψη, χωρίς λεφτά για φάρμακα, χωρίς υλικά τα νοσοκομεία..χωρίς λεφτά για συντάξεις..χωρίς τρόπο για εξοικονόμηση..ασε..ας μη πώ άλλα χωρίς.
Κάτι που συμβαίνει, μπορείς να το διαχειριστείς θεία Θ μου, κάτι που δεν συμβαίνει, δεν σου δίνει καν τη δυνατότητα να το διαχειριστείς.
ΑπάντησηΔιαγραφή«Καλησπέρα, ψύχρανε λίγο σήμερα ε;»
[Έκπληξη]
«Πώς; Ε; Ααααα ο καιρός εννοείς; Ναι.»
[Αποχώρηση]
{ Κι εδώ κλείνει η αυλαία Μαρίνα μου }