Δυσκολίες…

Αφού το φυνατνοτροφείο περάτωσε τη λειτουργία του, είπε ο άραβας ν’ ασχοληθεί με τη συγγραφή. Η μαμά ευρώπη περιμένει τις προτάσεις και μια ανασκόπηση ψάχνει συγγραφέα. Ελλείψει ολοκληρωμένης συνεννόησης για αντιμετώπιση των πρώτων είπε ο έρμος ν’ ασχοληθεί αρχικά με τη δεύτερη, η οποία σημειωτέων έχει στοιχειώσει εδώ και τρίμηνο στην επιφάνεια εργασίας (aka desktop) του τούρκου. Αμ δε!
Διότι εκεί που αρχίζεις και ξεσκαρτάρεις τα εξήντα(συν) αρθράκια και ξεκινάς να καταγράφεις τις σκέψεις σου, πέφτεις πάνω σε μια αναφορά που δεν την έχεις και τη θεωρείς σημαντική για να στηρίξεις το υπόβαθρο. Ανοίγεις τον περιηγητή διαδικτύου (aka explorer) και ανατρέχεις στον ιστοτόπο (aka webpage) του εκδοτικού οίκου. Βρίσκεις το αρθράκι (του ’59…) και πάνω που με συγκίνηση περισσή, επειδή θα μάθεις το σκεπτικό πάνω στο οποίο στηρίχθηκε η συγκεκριμένη μορφή και χρήση της εξίσωσης Langmuir, πατάς το κουμπάκι download, σου βγαίνει ένα κιτρινάκι που σε πληροφορεί ότι μπορείς να δεις μόνο την πρώτη σελίδα, για να κατεβάσεις το άρθρο πρέπει να πλερώσεις… (υπέγραψα άμεσα είπα σύντεκνε)
Τσάμπα η συγκίνηση και η χαρά, με την απορία θα μείνει η ανθρωπότητα…

Με διάχυτη την απογοήτευση ζωγραφισμένη στο πρόσωπο, ο άραβας συνειδητοποιεί πως κάποια θεία δίκη συνωμότησε με το σύμπαν ώστε να μη δημιουργηθεί ποτέ η ανασκόπηση. Διότι και που θέλει πολύ, η έρμη η δημοσίευση αρνείται να κατέβει ενώ το σύμπαν απλά κοιτά προς άλλη κατεύθυνση…
Αποφασίζει λοιπόν να κατευθυνθεί να πνίξει τον πόνο του στα μοχίτο!
Σταθερές αξίες…

[ Μα καλά, γιατί δεν υιοθετούν ειδική μεταχείριση για τους κριτές;
Θα τους μαλώσω, την επόμενη φορά θα απαντήσω με ένα κίτρινο μεϊλάκι:
You need to pay in order to acquire the review of that paper! ]