Σάββατο 10 Οκτωβρίου 2009

Αλλοπρόσαλλο…

Μέρες έψαχνες τη λέξη, μέχρι που ήρθε και σφηνώθηκε στο μυαλό την ώρα που χάζευες το ταβάνι. Ο ήλιος έξω είχε σηκωθεί από ώρα, αλλά τα παντζούρια παρέμεναν κλειστά, και με μάτια σφραγισμένα, το «αλλοπρόσαλλο» περιδιάβαινε το νου. Μέρα-νύχτα, φως-σκοτάδι, καμία δυνατότητα συσχετισμού της μίας κατάστασης με την επόμενη, της μιας ενέργειας με την άλλη. Απλά αλλοπρόσαλλα. Και ο ήλιος συνέχισε ν’ ανεβαίνει αδιάφορα στο στερέωμα, και οι μύες αρνούταν να κουνηθούν, βυθισμένοι σε λήθαργο απραξίας, αλλά από ερμηνείες, καμία.
Καταθλιπτικά, αυτή τη λέξη πάλι δεν την έψαχνες. Την έχεις αποδώσει εδώ και πολύ καιρό εκεί ακριβώς που ανήκει. Ήρθε τότε στο μυαλό, άμεσα, αυθόρμητα και εντελώς ταυτόχρονα με τη διαπίστωση. Τριβέλισε κι αυτή τη σκέψη καθώς ο ήλιος συνέχιζε την ανηφορική του πορεία, προσπαθώντας μάταια να διαπεράσει πατζούρια και βλέφαρα.
Άλλες λεξούλες της ημέρας;
Απογοήτευση, σπατάλη, ανούσια, βαρετή, θλιβερή, μίζερη… (μπλιάξ)
Ο ήλιος συνεχίζει να ανηφορίζει και ξαφνικά θυμάσαι πως πρέπει να αγοράσεις ένα δώρο. Όχι από υποχρέωση, αλλά να, γιατί θες να δωρίσεις κάτι. Μπας και το παζλ των εννοιών προσελκύσει πλάι του και την «ευχαρίστηση», όχι ότι έτσι περιμένεις να ξορκίσεις τα δικά σου δαιμόνια, αυτά τριγυρνούν μόνιμα πάνω απ’ το κεφάλι σου και δεν δείχνουν καμία διάθεση να σε εγκαταλείψουν, ό,τι κι αν κάνεις.
Ώρα να αντιμετωπίσεις το φως…

10 σχόλια:

  1. Ποια "φυλακή" έχει αιχμαλωτίσει την χαρά μας; Ας βρούμε το κλειδί και ας το πετάξουμε,μην ξανακλείσει ποτέ η πόρτα αυτή...
    Καλημέρα1

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τα δαιμόνιά σου πάντα θα σε ακολουθούν... το θέμα είναι, να μην τα αφήσεις να προπορεύονται. Schrödinger's cat, αγαπητέ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Χαρούμενος κι εσείς σήμερα.

    Ωραία..

    Φώτισε εκεί;

    Βγήκατε έξω από εσάς;

    Καλή βόλτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τα δαιμόνια μπορούν να γίνουν μια θαυμάσια παρέα... να μετατραπούν σε αγγελάκια. Αρκεί να ξαναζωγραφίσουμε την σκηνή με άλλα χρώματα και από διαφορετική οπτική.
    Αύριο πάλι πρέπει να είμαι κοντά στο φυντανοτροφείο σου... ουφ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ποιός ήταν που έμπηξε ένα καρφί στο χέρι του για να διαπιστώσει αν μπορούσε ακόμα να νιώσει κάτι?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αυτό το κλειδί λες και δεν υπάρχει αγράμπελή μου.

    Είτε μπρος, είτε πίσω, τη δουλειά τους την κάνουν Σοφία μου.

    Φάνηκε που ξεχείλιζε απ’ τα μπατζάκια μου masterpcm μου; Όχι, δυστυχώς, από εμένα δεν δραπετεύω…

    Μέχρι σήμερα, αγγελικό πρόσωπο δεν είδα ξηροκαρπήτα μου. Προσωπικά προτιμώ άλλες παρέες, αλλά ξεμένω τελικά με αυτά…
    Εσύ πας πιο συχνά από μένα τον τελευταία καιρό στο φυντανοτροφείο μου φαίνεται!

    Ποιός; Κατάφερε κάτι αθηνόβιά μου; Αν δεν, να δοκιμάσω εγώ σε πιο καίρια σημεία…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ο ήλιος της χώρας αυτής εμένα προσωπικά μου διώχνει όλα αυτά τα συναισθήματα. Βοηθάει πάρα πολύ. Γι αυτό βουρ να τον απολαύσουμε όσο κρατάει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Τον τελευταίο καιρό Κιτσομήτσε μου έχω παρατηρήσει πως ο ήλιος δεν είναι τελικά ικανή και αναγκαία συνθήκη.

    Άουτς άουτς θα προσέθετα θαλασσομπερδεμένη μου. :/

    Πίθω,μπροθτά θοφάκι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Για πες...