Γιατί;

Κουτσά, στραβά (κουτσά, κουτσά…), η αναζήτηση έλαβε τέλος και το σύνολο των άρθρων κατεγράφη. Η τελική ευθεία είναι μπροστά, ταξινόμηση των παραγράφων, συμπεράσματα, προτάσεις και έτοιμοι προς δημοσίευση. Κάτι είναι κι αυτό. Όχι, δεν άπτεται των κυβερνητικών αλλαγών, ήταν εντελώς ανεξάρτητο αυτών και στην πράξη η ολοκλήρωση φαντάζει λίγο παράταιρη με την συνολική κατάσταση. Άλλωστε η συγκέντρωση απουσιάζει αυτήν την περίοδο απ’ το μυαλό και οι μέρες περνούν σαν φαντάσματα, δίνοντας η μία τη θέση της στην άλλη, έτσι, χωρίς σκοπό, χωρίς κέφι. Απλή εναλλαγή ημέρας, νύκτας. Αν η γη δε γύριζε, τα πάντα θα φάνταζαν σαν μία οδυνηρή παύση. Το ότι ξαφνικά τελείωσαν τα άρθρα αποτέλεσε έκπληξη. Πού, πώς, πότε;
«Η τοξικότητα του χρωμίου αναγνωρίζεται εδώ και καιρό», ξεκινά η γραφή και η αλήθεια είναι πως η όλη συμπεριφορά των επαγγελματιών του χώρου φαντάζει ακατανόητη, τραγικά απερίσκεπτη, έως και εκούσια δολοφονική. Φαίνεται τελικά πως ο άνθρωπος, το μόνο ον του πλανήτη που διαθέτει νόηση, αρνείται πεισματικά να βάλει «μυαλό». Αυτό από μόνο του είναι πολύ απογοητευτικό.
Και δυστυχώς δεν περιορίζεται μόνο σε επαγγελματίες, ή επαγγελματικά. Πολλά φαντάζουν ακατανόητα και το «γιατί;» βρίσκεται συνεχώς πρώτο στην ημερήσια διάταξη.