Μαζευόμαστε

Πρώτος κατέφθασε ο μικρότερος. Με λένε αλουκά και είμαι αδύοοοοο (και 4 ημερών πια, αλλά αφήνουμε τα μαθηματικά για του χρόνου). Ήρθα να σας χορέψω την «Ιτιά-Ιτία» και δώστου χτύπημα στο πόδι ο πιτσιρικάς και δώστου παλαμάκια και κτύπημα τα δάκτυλα.
Μη δει φωτογραφική μηχανή! Πάει και στήνεται ο δικός σου και παίρνει πόζα (επιτέλους κάποιος που στήνεται πιο χάλια από εμένα :p) να τον φωτογραφίσεις. Και μετά τρέχει αμέσως αναφωνώντας «Κοίταξε, κοίταξε» ζητώντας σου να του δείξεις τι έβγαλες, με ένα σαρδόνιο ύφος ικανοποίησης (καλά είμαστε άπαιχτο σόι, μεγάλες βεντέτες, δε το συζητώ). Θα γίνει και μεγάλος γόης ο δικός σου και θα με τρέχει στα χολιγούντια μου φαίνεται. Ο νέος ανερχόμενος Άντονι Κουίν! (να του αλλάξω λίγο τις προτιμήσεις και να τον τρέψω στη ζεμπεκιά μόνο, γιατί με το ιτιά-ιτιά δε το βλέπω να κατακτιέται το χόλιγουντ)
Καλά, τι τρέλα είναι αυτή που έχουν τα μικρά με τη σκιά τους; Αυτός τη συνειδητοποίησε πριν καμιά δεκαπενταριά μέρες λέει η νόνα του. Προχωράμε βόλτα χεράκι-χεράκι, που λες, σ’ ένα μονοπατάκι στο βουνό με θέα τον κόλπο και ξαφνικά τον βλέπω να κοιτάει όλο πίσω. Βρε χρυσό μου κάτω είναι τα φωτάκια από τα κατάρτια των καραβιών, τίποτε αυτός, πίσω. Και ξαφνικά αναφωνεί: «Κοίταξε, αλουκάς!», δείχνοντας πίσω το… χάος. Όχι, εδώ είναι ‘τος, δεν είναι πίσω, κάνω, τίποτε αυτός. Μου πήρε τριάντα δεύτερα να συνειδητοποιήσω (και δύο λεπτά να μείνω εμβρόντητος) τι εννοούσε. Βρε μπαγάσα, τη σκιά σου κοιτάς; Μπουαχαχαχαχαχαχαχιχιχιχιχιχιχι, σαρδόνιο, διαβολικό γελάκι ικανοποίησης ο μπόμπιρας – θα τον πάρω μαθητευόμενο >:).
Κοίτα να δεις τι εντύπωση κάνει στα μικρά κάτι που σε εμάς έχει γίνει δεύτερη φύση και δε δίνουμε καν σημασία στην ύπαρξή του. Δηλαδή, εμένα αν μου την κλέβανε χαμπάρι δε θα έπαιρνα.
Τελευταία μέρα «ιστιοσανιδοπλοΐας» σήμερα και ένας εκπληκτικός αέρας με «αποχαιρέτησε» για φέτος! Αύριο μάζεμα, πλύσιμο και πακετάρισμα σκάφους. Άντε γιατί δε θα προκάμουμε με τις ετοιμασίες – έχουμε και μια νύφη να παινέψουμε!

Όσο πάω και ευχαριστιέμαι περισσότερο τη νταρδιριάδα >:)