Νοέμβρης

Επίσημα. Από χτες. Μετρώντας τους μήνες έναν έναν, υπήρχε ίσως ελπίδα να βρεθεί η μαύρη τρύπα που ρουφάει τον χρόνο μεταξύ Σεπτεμβρίου και Μαΐου. Αντ’ αυτού, αναζητείται πλέον η «οπή διαρροής» για κάθε μήνα χωριστά, διότι και μεμονωμένα, ένας προς έναν οι άτιμοι μήνες «εξατμίζονται» εν ριπή οφθαλμού. Αναζητείται λοιπόν και νέο «πειραματικό πρωτόκολλο» για το επόμενο έτος. Μπας και διευκρινισθεί και λυθεί το πρόβλημα. Όχι ε;
Παραδοχή.
Με τον Νοέμβριο, ήρθε κι ο χειμώνας, χτύπησε την πόρτα και έβαλε το ποδάρι του στο κατώφλι. Δεν εξηγείται αλλιώς. Κοντομάνικο μακό τη μία ημέρα και την επομένη ψάχνεις για μάλλινα, άχρηστα μέχρι τότε, στην ντουλάπα. Ε μέχρι να βρεθεί το κατάλληλο ένδυμα ένα ψιλό συναχάκι το αρπάζει κανείς. Αρκετό για να επιδεινώσει το «τσίμπημα» του λαιμού από το συνεχές μπλαμπλά του φυντανοτροφείου. Μέχρι εκεί. Οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους. Ο χειμώνας οφείλει να μείνει στο κατώφλι και να μη διαβεί την πόρτα για έναν ακόμα μήνα. Να υπάρχει και θέμα δηλαδή για τις αρχές Δεκεμβρίου, σε… δυο τρεις μέρες και μια «χρονοδιαρροή» μετά;
Στην πράξη πάντως αυτή η χρονοδιαρροή ακολουθεί τάξη μεγέθους έτους. Γίνεται πιότερο αισθητό σε συγκεκριμένα γεγονότα, ορόσημα. Δεκαοκτώ, εικοσιπέντε ας πούμε… Πώς και πότε; Ισοδύναμο με το τριάντα, τριανταεπτά βέβαια, αλλά όταν αλλάζει η αρχή των αξόνων και χρησιμοποιείται άλλο χωροχρονικό μετρητικό σύστημα, η ύπαρξη της μαύρης τρύπας γίνεται άμεσα αντιληπτή! Κάπου εδώ ξεκινάς να καταριέσαι τον Αϊνστάιν…
Η χθεσινοβραδινή βόλτα πάντως απέδειξε πως κάποιοι είχαν την προνοητικότητα να έχουν βγάλει απ’ το μπαούλο μέχρι και κασκόλ! Υπερβολικό ίσως. Πάντως η κίνηση στην οδό των ρεμαλιών ήταν πεσμένη. Υποτονική, σχεδόν χειμερινή. Βγήκαν και οι πρώτες σόμπες σε πρώτη θέα. Αλλά το κασκόλ και η καμπαρτίνα που φορούσε η περαστική, μάλλον έπεσαν λίγο βαριά στην εποχή. Από τώρα; Δηλαδή αργότερα τί; Κρομμύδι θα κυκλοφορεί!

Με ελαφρά πηδηματάκια να ξεκινάμε γιατί πλάκωσαν οι επόμενοι πελάτες