Αναπάντεχες κλήσεις

Η συνωνυμία ενεργοποίησε το τηλέφωνο, πάει καιρός από την τελευταία επικοινωνία, όπως και να το κάνεις άλλωστε, πεντακόσια χιλιόμετρα απόστασης βάζουν τη επικοινωνία σε δεύτερη μοίρα. Η συνωνυμία μεν ήταν απλή, αλλά το τηλεφώνημα «καταλυτικό», διότι μπορεί η συσχέτιση των δύο ατόμων να ήταν μηδενική, ο Altair όμως θα ταξίδευε αστραπιαίως, ελαττώνοντας την απόσταση στο ένα εκατοστό της, για μερικές μόνο ώρες.
Φυσικά και το πρόγραμμα αναδιαρθρώθηκε εν ριπή οφθαλμού και στις δύο το μεσημέρι, ο «αγαπημένος παίκτης» κατέθετε τα σέβη του στον «κάφκα ντι-εμ», στην «κεντρική πλατεία του χωριού».
Ακολούθησε μπυροποσία, διότι ο Altair είναι λάτρης της λύρας, αλλά το κουφό τζίνι έκανε λάθος και του έστειλε ένα καφάσι μπύρες, και από τότε ο δόλιος δεν πίνει τίποτε άλλο ελπίζοντας, όταν με το καλό τελειώσει το καφάσι, το τζίνι να του στείλει το σωστό. Συνοδευόμενη φυσικά από τους απαραίτητους γευστικότατους μεζέδες του καπηλειού του τρίτου δισέγγονου της ξαδέρφης της κουνιάδας του αδερφού του ντόνοβαν, και πολύ μα πολύ άρωμα ΠανωΠόλης, μέχρι τις πρώτες βραδινές.
Και όπως είπε και ο επισκέπτης, πάντα θα υπάρχει το σημείο αναφοράς σε εκείνες τις ανέμελες ολονυκτίες της ομάδας, γύρω από το τραπέζι, στη γνωστή γιάφκα της ΠανωΠόλης.

Μου λείψατε ρε αλήτες…