Ανοίξαμε και σας περιμένουμε!

Τα τελευταία χρόνια έχει επέλθει ένας κορεσμός στο διάκοσμο των πόλεών μας. Εμείς λοιπόν προτείνουμε μια εναλλακτική μέθοδο διακόσμησης με τα καθ’ όλα εύχρηστα menhir μας. Σας θυμίζουμε. Το menhir δεν είναι απλά ένα στολίδι. Είναι εργαλείο. Είναι τρόπος ζωής. Ένα menhir την ημέρα, το άγχος κάνει πέρα!
Και δεν κάνει πέρα μόνο το άγχος, κάνει και τον διευθυντή μας. Στην συγκεκριμένη περίπτωση μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως ρόπαλο… ή απλά ως «κάθισμα»! Και να ήταν μόνο αυτό; Μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως στήριγμα, ως κρεβάτι, ως τραπέζι. Μέχρι και από την εξωτική άπω ανατολή επικοινώνησαν μαζί μας για να μάθουν τις ιδιότητές του ώστε να το συμπεριλάβουν στην αναβαθμισμένη έκδοση του kama sutra! Τέλος, η ποικιλομορφία που εμφανίζει σε χρώματα, σχήματα και γεύσεις το καθιστά παράγοντα εξέλιξης (το είπε μέχρι και ο Δαρβίνος)!

Τσαντιστήκατε; Πάρτε ένα menhir!
Σπαστήκατε; Πάρτε ένα menhir!
Πάτε για shopping therapy; Πάρτε ένα menhir!
Σας αγαπά; Χαρίστε του/της ένα menhir!
Σας απατά; Δώστε του/της ένα menhir! (είδατε πόσο δίκιο έχουμε;)
Γιορτάζει; Το καλύτερο δώρο: Ένα menhir!

Σε τελευταία ανάλυση: Πές ‘το μ’ ένα menhir!

Το πολύ χρήσιμο αυτό αντικείμενο θα κυκλοφορήσει σε πρώτη φάση και σε μπρελόκ, σουγιά, πένα, κινητό και κραγιόν. Σε δεύτερη φάση θα εισάγουμε και νέα αξεσουάρ σε διάφορα σχήματα και μεγέθη. Βρισκόμαστε επίσης στην ευχάριστη θέση να σας ανακοινώσουμε ότι επιδιώκουμε τον εκ νέου σχεδιασμό όλων των οικιακών συσκευών ώστε να γίνει η χρήση του menhir ακόμα ευκολότερη!

Σε κάθε περίπτωση, πριν αγοράσετε σκεφθείτε σοβαρά: Σκεφθείτε menhir!

Darthiir & KV enterprises

(Επίσημος αντιπρόσωπος: Αλεπουδίτσα)

Φίλε Οβελίξ…

Τελικά, ακόμα και μετά από 2060 χρόνια, τα menhir έχουν πέραση. Μια αλλαγή σπιτιού αρκούσε για την αγαπητή μας KV για να καταφέρει να τα επαναφέρει στην μόδα. Η CD ζητά απεγνωσμένα το δικό της menhir και σε λίγο όλος ο κόσμος θα θέλει το menhir του. Από πλατείες, πάρκα, κήπους, μέχρι και το Κολοσσαίο θα το κατακλύσουμε με menhirs! Σε λίγο όλοι θα κυκλοφορούν με ένα menhir μπρελόκ, θα το βγάλουμε σε σουγια, σε νυχοκόπτη, αλλά ακόμα περισσότερο σκεφτόμαστε να λανσάρουμε την φοβερή ιδέα που είχες από τότε: Ένα menhir οδοστρωτήρ! Για την ώρα λοιπόν, και για να ικανοποιήσω την ζήλεια της CD, θα παραδώσω ακόμα ένα menhir. Εσύ συνέχισε την δουλειά στα λατομεία!

Ο φίλος σου,
Darthiir the Abban.

Ωραίααααααα……

Τώρα λοιπόν που ξεκαθαρίσαμε τα πράγματα, και το ταξίδι στην σελήνη είναι μια πραγματικότητα και όχι μεγαλεπήβολο σχέδιο του μέλλοντος, και η φλόγα που βγαίνει από την ρουκέτα είναι κιτρινοκόκκινη, όπως της αρμόζει, και όχι ροζ με στρας, μπορούμε να γυρίσουμε ήσυχα-ήσυχα στην καθημερινότητά μας, η οποία δεν μας εγκατέλειψε ποτέ είν’ η αλήθεια…
Ξεκίνησε λοιπόν η αντίστροφη μέτρηση για την γιουροβίζιον. Άντε και αποφασίσαμε να στείλουμε την μεγάλη εθνική μας σταρ. Άντε και να αποδεχτούμε ότι στην ηλικία της είναι ανίκανη να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις ενός χορευτικού πάνω στην σκηνή και συνεπώς ας πάει με την μπαλάντα της, άντε και ξέρουμε ότι δεν θα πάρουμε ξανά την γιουροβίσιον αφού την πήραμε πέρσυ (τόσα χρόνια χτυπιόμασταν, την πήραμε και εμείς μια φορά και μεγαλοπιαστήκαμε) τα καραγκιοζιλίκια με τις περιοδείες, τα μπλουζάκια και τα λοιπά τι τα κάνουμε; Για να δικαιολογήσουμε μερικώς αυτό το τεράστιο έλλειμμα με βάση το οποίο ο καφές μας ακριβαίνει κάθε μέρα, αλλά ο μισθός μας μένει ίδιος; Δεν μας φτάσαν οι ολυμπιακές παράτες θέλουμε και γιουροβιζιονικές παράτες; Αλλά ξέχασα.. η Ελλάδα έχει Έλληνες δύο ταχυτήτων… αυτών που «πάνε μπροστά» και αυτών που πάνε με την «ραλλύ»…

Εδώ ο κόσμος χάνεται λοιπόν και κάποιοι μετακομίζουν! Προσπαθώντας να λύσω το πρόβλημα της KVούλας μας, έχω να προτείνω διάφορες λύσεις όπως:

H αποδοχή του μενίρ της ως έχει:

η μετατροπή του σε ντολμέν:

ή η ριζοσπαστική λύση της ενοικιάσεως ενός άλλου σπιτιού με περισσότερους χώρους για μενίρ!!!!

Κατά τα άλλα, κλείνοντας την παρένθεση του νέου Fenx, πρέπει να παρατηρήσω ότι μπήκαμε πλέον κανονικά στην άνοιξη. Ο καιρός ζέστανε (γιατί δεν περίμενε μέχρι το καλοκαίρι.. τι του φταίω;;;), ο ήλιος λάμπει (καλό αυτό, δεν με πειράζει αν δεν έχει ζέστη) αλλά το χειρότερο… ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΧΟΥΝ ΑΡΧΙΣΕΙ ΝΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΚΙΤΡΙΝΑ! Έλεος, όχι άλλη γύρη. Θα με πιάσουν τ’ αλλεργικά μου! Αυτό σε συνδυασμό με την ζέστη με σκοτώνει! Τουλάχιστον να έχει λίγο αεράκι. ΑΠΑΛΟ αεράκι, όχι να μας πετάξει όλη την γύρη επάνω μας! Δεν σχολιάζω βέβαια το αμάξι μου… Εγώ πράσινο το αγόρασα, αλλά είτε το βλέπω καφέ τον χειμώνα με τις βροχές, είτε κίτρινο την άνοιξη. Ένα καλοκαίρι το βλέπω στο χρώμα του και αυτό μόνο όταν δεν πηγαίνω εκδρομή :p
Πάντως η αλήθεια είναι ότι κατά τις 2 με 3 το μεσημέρι, με το απαλό αεράκι να φυσά, είναι όμορφη η βόλτα μέσα στο «δάσος» μας. Όταν με το καλό «χωρίσω» με τον ΝΚ (που θα το κάνω, είναι θέμα χρόνου, αλλιώς θα γίνει θέμα ψυχικής υγείας) αυτές οι βόλτες θα μου λείψουν αφάνταστα. Τι μου είπε προχτές το άτομο… Θα πάρουμε λέει ένα άρθρο από τα ρωσικά, θα το μεταφράσουμε και θα το στείλουμε για δημοσίευση επειδή θα κάνουμε και ένα δεύτερο μετά…

Όχι άλλο κάρβουνοοοοοο…

Άντε 15 και σήμερα… άντε…

Αποστολή... ευτυχώς όχι στην σελήνη!

Άλλη μια περίτρανη απόδειξη λοιπόν της προηγούμενης διαπίστωσής μας, σε ένα εντελώς διαφορετικό τομέα της ανθρώπινης ζωής. Ευτυχώς πάντως που η αποστολή δεν ήταν για την σελήνη, γιατί ακόμα θα αναρωτιόμασταν:

(i) αν θέλουμε ή δεν θέλουμε να πάμε, (ii) αν πρέπει να πατήσουμε πρώτα το πόδι μας ή μήπως καλύτερα το χέρι μας, (iii) με τι είδους βηματισμό να πατήσουμε, (iv) τι χρώμα πρέπει να είναι το παπουτσάκι μας, (v) τι σχέδιο πρέπει να έχει η σόλα ώστε να αφήσουμε “πρέπον” πρώτο αποτύπωμα στην επιφάνεια του δορυφόρου, (vi) αν πρέπει να στείλουμε 3 ή 5 ή 7 άτομα στην πρώτη αποστολή, (vii) αν το χρώμα της στολής μας ταιριάζει με το χρώμα της σεληνακάτου, (viii) αν το σχέδιο της ακάτου είναι εργονομικό, (ix) αν το ταξίδι στην σελήνη είναι “in” προορισμός, (x) αν θα βρούμε καμια αγορά της προκοπής για shopping therapy εκεί πέρα…

...και φυσικά αυτά είναι τα πιο σημαντικά από τα ερωτήματα που θα μας βασάνιζαν ακόμα, 37 χρόνια μετά και ενώ θα ματαιώναμε καθημερινά την αντίστροφη μέτρηση στο τελευταίο δευτερόλεπτο επειδή δεν τα λύσαμε….

Τελικά όμως θέμε ή δεν θέμε…;;; Θέμε;;; Τί θέμε;;;.... Ιδού η απορία…

Τις καληνύχτες μου...

Αδάμ και Εύα...

Αφιερωμένο στην αγαπημένη μου morgana (και κάθε morgana) που φρόντισε «διπλωματικότατα» να αποφύγει το κήρυγμα. Δεν θα είναι όμως κάθε μέρα Κυριακή! Καιρός να μάθεις λοιπόν να φτιάχνεις ομελέτες!
KVούλα.... δεν ξέρω αν παρατήρησες, αλλά αυτό το ταπ ταπ ταπ έχει αρχίσει να παίρνει την μορφή blogoσλόγκαν! Πάλι μόδα δημιούργησες!

Τις Καλημέρες μου!

Διαφήμιση είναι, θα περάσει…;;;

Η αρνητική διαφήμιση μου έσπαγε πάντα τα νεύρα. Την σιχαίνομαι (γενικά σιχαίνομαι την διαφήμιση, αλλά την αρνητική ακόμα περισσότερο….) όσο τίποτε άλλο. Ακόμα περισσότερο όμως μου την σπάει η διαφήμιση που εκτός του να είναι αρνητική, για να τρέψει τον κόσμο σε συγκεκριμένο προϊόν δημιουργεί λάθος εντυπώσεις στο κοινωνικό σύνολο. Τον τελευταίο καιρό λοιπόν, ακούω μια διαφήμιση για λιπαντικά αυτοκινήτων. Δεν ξέρω αν είναι πολιτική της εταιρίας, ή του συγκεκριμένου μουσικού παραγωγού που την εκφωνεί (ονόματα δεν λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε), αλλά η προτροπή προς το προϊόν στηρίζεται σε ένα μεγάλο ψέμα που λέγεται.

Συγκεκριμένα λοιπόν η διαφήμιση αναφέρει ότι το Χ προϊόν αποτελείται μόνο από «παρθένο» λιπαντικό (προερχόμενο κατευθείαν από το πετρέλαιο) και είναι καλύτερο αφού δεν είναι ανακυκλωμένο λιπαντικό σαν άλλα. Και το λάθος; Το υποσυνείδητο μήνυμα που περνάει στον κόσμο; Ότι το ανακυκλωμένο λιπαντικό δεν είναι τόσο καλό όσο το «παρθένο» και μπορεί να βλάψει τον κινητήρα μας. Λάθος. Μέγα λάθος. Κατ’ αρχάς να αναφέρουμε ότι το λιπαντικό γενικότερα περιέχει πάντα πρόσθετα. Η διαφορά από εταιρεία σε εταιρεία είναι τα πρόσθετα που περιέχονται και όχι το λιπαντικό αυτό καθ’ εαυτό! Κατά δεύτερο λόγο, η διαδικασία ανακύκλωσης περιλαμβάνει τον καθαρισμό* του χρησιμοποιημένου λιπαντικού από τα πρόσθετα, την διύλισή του ώστε να απομακρυνθούν τα συσσωματώματα που δημιουργήθηκαν κατά την χρήση και το νερό και τα καύσιμα που τυχών προστέθηκαν λόγω μη καλής απομόνωσης του κυκλώματος λίπανσης των συσκευών από τα κυκλώματα καύσης και κίνησης. Τέλος, η κυρίως μάζα που απομένει και αποτελείται από πολυακόρεστο λιπαντικό (η ακορεστότητα δημιουργείται κατά την χρήση) οδηγείται σε αντιδραστήρες αναγέννησης, όπου υδρογονώνεται πλήρως και προκύπτει πλήρως κορεσμένο λιπαντικό. Το πλήρως κορεσμένο λιπαντικό έχει πολύ καλύτερες ιδιότητες λίπανσης και ιξώδους ροής από το «παρθένο» που περιέχει κάποιο ποσοστό ακόρεστων υδρογονανθράκων στην μάζα του. Άρα είναι και πολύ καλύτερο για να χρησιμοποιηθεί για λιπαντικό.

*Για την πιθανότητα κάποιος να θεωρήσει ότι δεν γίνεται καλός καθαρισμός στην αρχή και γι’ αυτό ισχύει ότι το ανακυκλωμένο δεν είναι καλό, θα αναφέρω απλά ότι για να μπορέσει να περάσει μετά τον καθαρισμό το υλικό μέσα από την αποστακτική στήλη και ακόμα περισσότερο μέσα από τον αντιδραστήρα αναγέννησης που περιέχει μικροπορώδη καταλύτη, πρέπει να έχει καθαριστεί πλήρως γιατί αλλιώς θα φράξουν οι οπές των δίσκων διύλισης και ο αντιδραστήρας…

Συνεπώς άει και σιχτίρι δηλαδή κύριοι – κύριοι διαφημιστές και παραγωγοί συγκεκριμένων προϊόντων που ενδιαφέρεστε μόνο για την τσέπη σας. Αν θέτε να βγάλετε φράγκα, φτιάξτε καλά προϊόντα…

ΟΥΦ...

Μέρα ήταν, πέρασε…;;;

Πάνω που είπαμε ότι έκανε το θαύμα του και γύρισε το διακόπτη, την επόμενη, πάλι μουντάδα μόλις άνοιξα το παράθυρο. Γιατί εεε; Γιατί;;; Πώς θα ευχαριστήσω εγώ την KVούλα μας τώρα που περίμενε να διαβάσει πάλι για πεταλουδίτσες και μελισούλες και όλα τα καλά της άνοιξης (γερά σύντεκνε, όλα εύκολα κι απλά είναι... κάνε κι εσύ ένα post μπορείς... - φιλική χειρονομία, δώρο του καταστήματος :p), όταν εσύ μου έχεις κάνει ασπρο-γκρί όλον τον καταγάλανο Αττικό ουρανό;;; Ε;;;;

(Άσπρο – μαύρο, όνειρα κάνω, πως θα σε ξαναδώ… Που το θυμήθηκα τώρα αυτό;;;)

Και πάνω που έλεγα ότι θα κάνω «ανοιξιάτικο» ταξίδι σήμερα, πάλι στην μουντάδα το κόβω. Είναι που είναι βαρετό το συνεχές πέρα-δώθε Αθήνα-Ψαχνά (το έχω κάνει κάτι σε Κολιάτσου-Παγκράτι ένα πράμα), άμα δεν το δεις σαν εκδρομή σου σπάει τα νεύρα… Κι εγώ που χάρηκα τι θα κάνω τώρα; ΟΥΦ. Ντά κακέ καιρέ…
Οπότε την πατήσαμε γιατί οι πεταλούδες δεν βγήκαν σήμερα στο δάσος μας κι έτσι δεν τις είδα για να με πιάσει ξανά ανοιξιάτικος οίστρος…

Πέραν τούτου λοιπόν, ας επιστρέψω στην «γκρίνια» - κατά του KVίιου ορισμού φυσικά και όχι του Φυτράκιου. Άκουσα σήμερα το πρωί τον Γιακουμάτο να δηλώνει ότι η κυβέρνηση δεν έχει πραγματοποιήσει ακόμα όσα έλεγε (!!! Φτου μη σε ματιάσω!!!) και αν δεν τα πραγματοποιήσει μέχρι το τέλος της τετραετίας δεν πρέπει να ξαναβγεί κυβέρνηση. Τον παρακαλώ πολύ να το επαναλάβει το τελευταίο βράδυ πριν τις εκλογές. Λέτε; Μπα ε;

……………

Ουφ.. Αυτά… Μόλις τελείωσε (τώρα) το «Μέθυσ’ απόψε το κορίτσι μου» στο ραδιόφωνο… (επί 3 λεπτά είχα πάρει πάλι το βλέμμα γελάδας, με μαργαρίτα στο στόμα, και κοιτούσα το Μπούρτζι…). Ροδοκόκκινο μαγουλάκι, γλαρωμένο βλέμμα… Ωραία πράματα…

Άντε.. Μπήκε χτες η άνοιξη… Πρέπει να ξεχυθούμε στις εξοχές… Άντε λέω… Αφήστε την σπαρίλα… Πάμε ντεεεεεε…

Καλή άνοιξη!

Μπήκε και πραγματικά η εποχή της άνοιξης. Είπε κι ο καιρός ν’ αλλάξει και να μας δείξει το «καλό» του πρόσωπο. Με το που άνοιξα το παντζούρι, ο αέρας ήταν διαφορετικός. Ήταν πιο ζεστός, ο ουρανός ήταν καταγάλανος χωρίς σύννεφα και ο ήλιος έλαμπε. Γυρίσαμε λοιπόν τον διακόπτη και μπήκαμε στην άνοιξη. Ε ως γνωστών θ’ ανθίσουν τα λουλουδάκια (όλων των ειδών), θ’ αρχίσουν να πεταρίζουν οι πεταλουδίτσες (όλων των ειδών επίσης), θα ζεστάνει ο καιρός, θα ελαττωθεί η ήδη πολύ χαμηλή (με το μικροσκόπιο την ψάχνουμε) διάθεση για δουλειά και θ’ αρχίσουμε να επιδιδόμαστε στα καλοκαιρινά σπορ (όλων των ειδών, με ιδιαίτερη έμφαση στα θαλάσσια, αλλά μια προτίμηση στο ευγενές σπορ του τάβλι, συνοδευόμενου από ουζάκι και θαλασσινό φλοίσβο και όλα τα υπόλοιπα που μπορεί να φανταστεί το μάτι σας τριγύρω….)
Για την ώρα βέβαια όλα αυτά παραμένουν μια παραίσθηση (πολύ ζωντανή είναι η αλήθεια, αφού πριν λίγο πήγα να βουτήξω στην θάλασσα και έπεσα μέσα στο λουτρό θερμοστάτησης) και εμείς βρισκόμαστε ακόμα μέσα στο γραφείο μας κοιτώντας με βλέμμα απλανές τον απέναντι τοίχο (ή το μόνιτορ αν προτιμάτε, με desktop ένα καλοκαιρινό τοπίο – εγώ έχω μια αλεπουδίτσα, με φουντωτή ουρά και σπιρτόζικο βλέμα, με φόντο το Μπούρτζι… που βρέθηκε τώρα αλεπού μέσα στο Παλαμήδι είναι άλλο θέμα…) και κάπου στο background ακούγεται ο ήχος από τον φλοίσβο που μας προσφέρει καθημερινά το χνουδάκι…
Αλλά σε τελευταία ανάλυση, όπως πολύ σωστά έχει πει ένας παλιός γνωστός, η πραγματικότητα είναι μια παραίσθηση λόγω ελλείψεως αλκοόλ, και επειδή ανέβηκε μάλλον η περιεκτικότητα του αλκοόλ μου σε αίμα, όταν έπεσα μέσα στο λουτρό, λέω να ρίξω ένα ουισκάκι μπας και ξυπνήσω. Άλλωστε η βδομάδα θα είναι χαλλλαρή. Ο ΝΚ είναι Γαλλία, και λέει σε άλλους τα ευτράπελά του (αυτά τα διαλλείματα είναι που με κρατάνε ζωντανό), και έτσι δεν έχω να σκέφτομαι τι καινούργιο τούβλο θα μου πετάξει σήμερα, τα deadlines μου πάνε μια χαρά (αφού τώρα τελευταία ορισμένοι φροντίζουν να με αντιγράψουν), δύο paperάκια είναι έτοιμα, φρεσκοψημένα, προς αποστολή, οπότε κι εγώ έχω την πολυτέλεια να χαλλλαρώσω και να κάνω και κανά μπανάκι σε πραγματική θάλασσα… Αν και συνήθως το πρώτο μου μπάνιο το κάνω την πρωτομαγιά… χμμμ να πρωτοτυπήσω φέτος ή θα πέσω σε κανά κρεβάτι; Θα δω, θα δω….

Και επειδή το κοντινότερο (σε διακοπές) πράγμα που μπορώ να κάνω αυτή την στιγμή είναι να πάω μια βόλτα στο «δάσος» μας, ε σας αφήνω στο γραφείο σας και πάω την βόλτα μου.

Κόψατε φλέβα; Όχι ακόμα; Γιατί εγώ κοντεύω…

Ομελέτα...

…δεν γίνεται αν δεν σπάσεις τ’ αυγά, αν δεν τα χτυπήσεις γερά με το πιρούνι στο μπολ, αν δεν κάψεις το τηγάνι και δεν τα ψήσεις σε δυνατή φωτιά.

Αν όμως τρίψεις και την τομάτα στον τρίφτη και την ρίξεις μέσα στ’ αυγά και βάλεις και την σωστή για τα γούστα σου δοσολογία αλατοπίπερου και άλλων καρυκευμάτων, στο τέλος θ’ απολαύσεις μια πεντανόστιμη στραπατσάδα, να σ’ αποζημιώσει για τον κόπο και την προσπάθειά σου…

Σκηνή

Καφετέρια στην οποία συχνάζουν γνωστά (και μη) ρεμάλια της Φωκίωνος.
Τραπεζάκι, καναπές, δύο σκαμπό.
Πρωταγωνιστές δυο φίλοι από αυτούς που έχουν «φάει ψωμί κι αλάτι».

Αυλαία.

- Βαριέσαι;
- Ε;
- Λέω: Βαριέσαι κι εσύ την ζωή σου; Εγώ πάντως την βαριέμαι πολύ.
- Τί εννοείς; Δεν περίμενα αυτή την ερώτηση από εσένα!
- Όλη μέρα τρέχω και δεν φτάνω. Ξυπνάω 6 το πρωί, γυρνάω σπίτι στην καλύτερη των περιπτώσεων 7 το απόγευμα και δεν κάνω τίποτε άλλο από το να χαζολογάω και να κοιμάμαι. Βαρέθηκα. Αισθάνομαι ότι η ζωή δεν έχει νόημα.
- Χα χα. Δεν το περίμενα…
- Έτσι θα είναι πάντα;
- Και χειρότερα μπορώ να σου πω!
- Λες ε; Τί νόημα έχει τότε; Αναρωτιέμαι, καθόμαστε εδώ μία ώρα και δεν έχουμε τίποτε να πούμε. Το έχεις συνειδητοποιήσει αυτό;
- Φυσικά. Λογικό δεν είναι; Τί να συζητήσουμε; Τι κάνουμε στις δουλειές μας; Αφού το ξέρουμε. Πώς ξαπλώνουμε στον καναπέ; Δεν έχει καμιά σημασία. Τι να συζητήσουμε λοιπόν; Όπως μόνος σου είπες ζούμε ανούσια.
- Δεν θα φτιάξει ποτέ; Δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι;
- Κοίτα, έχεις το θάρρος να τα παρατήσεις όλα και να πάμε στην Μαδαγασκάρη, αδιαφορώντας για όλους και για όλα, και να μαζεύουμε μαργαριτάρια; Εκεί να δεις περιπέτεια, καρχαρίες, κύματα, αγωνία για το αν θα βρούμε ή όχι μαργαριτάρι σήμερα και το βράδυ ξάπλα στην παραλία. Τυχοδιωκτισμός στο μέγιστο όμως έτσι;
- Χα, λες; Εγώ πάντως με την γκαντεμιά που έχω θα ψαρεύω μόνο αρβύλες. Τα μαργαριτάρια θα μου τα παίρνεις όλα εσύ! Κάτι σε πιο προσγειωμένο;
- Όντως δεν περίμενα να ακούσω κάτι τέτοιο από ‘σένα.
- Κάποτε είχαμε έναν στόχο. Να πάρουμε το πτυχίο. Μετά εσύ κυνήγησες διδακτορικά, εγώ πάλι χρήματα. Εσύ πέτυχες, εγώ πέτυχα εν μέρει. Πάλι όμως… Τώρα τί; Τί στόχο έχουμε; Γιατί συνεχίζουμε; Όλα αυτά τα κάναμε για να καταλήξουμε να ξυπνάμε, να δουλεύουμε και να γυρνάμε να κοιμόμαστε, χωρίς άλλο νόημα;
- Περνάς κι εσύ το κατώφλι φίλε μου, άργησες αλλά το περνάς.
- Τι εννοείς;
- Ο μόνος τρόπος να βρεις νόημα είναι φυσικά να προχωρήσεις την ζωή σου, να αναπτύξεις νέους στόχους και ενδιαφέροντα.
- Κοίτα, ομολογουμένως δεν με έλκει το να βρω μια ασχολία μόνο και μόνο για να περνάω την ώρα μου. Πάλι στο ίδιο θα καταλήξω μόλις μου περάσει ο αρχικός ενθουσιασμός.
- Θα σου έλεγα τι ασχολία να βρεις, αλλά εσένα ποτέ δεν σου άρεσε η ιδέα ή το να μιλάμε γι΄αυτό…
- Για π… α, κατάλαβα, θα γίνει.
- Δάσκαλε που δίδασκες…!!!
- Α δεν θέλω τέτοια, Έφτασα μέχρι τα 34 πιστός στις αντιλήψεις μου, τώρα πια μπορώ να πω ότι θα το κάνω και όποιος και αν μου πει κάτι θα του πω ότι το κράτησα πάρα πολύ. Τι νομίζεις, μπορεί να λέω διάφορα, αλλά μέσα μου ξέρω κι εγώ ότι ο καιρός περνάει και φεύγει από τα χέρια μας…
- Όντως δεν περίμενα ποτέ να ακούσω κάτι τέτοιο από εσένα… Πάντως τελικά βρήκαμε θέμα συζήτησης!

Αυλαία.

Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα ή πράγματα μπορεί να είναι και εντελώς συμπτωματική…

ΚΕΠ

Κέντρα εξυπηρέτησης ή απλά κέντρα ενημέρωσης πολιτών;

Τελευταία δοσοληψία μου με τα κέντρα αυτά ήταν πριν από 2ετία, όπου χρειάστηκα ανανέωση διαβατηρίου, ποινικό μητρώο (γνωστό ρεμάλι της Φωκίωνος) και πιστοποιητικό στρατολογίας. Με μεγάλη μου χαρά ανακάλυψα ότι μέσα σε 5 λεπτά είχα κάνει τις αιτήσεις και μετά δύο εβδομάδες όλα τα χαρτιά μου ήταν έτοιμα και τα πήρα και μάλιστα μου επικύρωσαν όλα τα υπόλοιπα δικαιολογητικά που είχα μαζί μου! Ο ποία χαρά, επιτέλους σταμάτησε η κρατική γραφειοκρατία να ταλαιπωρεί τον έλληνα πολίτη!

Σήμερα λοιπόν αποφάσισα κι εγώ να πάω να επικυρώσω ένα σετάκι από βεβαιώσεις και δημόσια έγγραφα που χρειαζόμουν. Τα ίδια με αυτά που είχα επικυρώσει την προηγούμενη φορά. Μπαίνω χαρούμενος μέσα, σίγουρος ότι σε πέντε λεπτάκια θα έχω ξεμπλέξει. Μετά από 10 λεπτάκια φυσικά βγήκα, αλλά όχι Έλλην, αλλά Τούρκος πολίτης. Διότι Τούρκος έγινα. Και ευτυχώς που είχα αφήσει την χαντζάρα στην καμήλα γιατί αλλιώς θα έβγαινα και ματωμένος Τούρκος με τα κεφάλια που θα είχα πάρει.

Διότι: Την τάδε βεβαίωση δεν μπορούμε να την επικυρώσουμε εμείς λόγω της εγκυκλίου τάδε που μας ήρθε, την δείνα βεβαίωση δεν μπορούμε να την επικυρώσουμε εμείς λόγω της άλλης εγκυκλίου. Αυτό; Α αυτό δεν επικυρώνεται από εμάς, αφορά τον ελληνικό στρατό. Εκείνο; Ούτε εκείνο γιατί πρέπει να το επικυρώσει μόνο η ιδία αρχή. Δεν μπορώ να πω, μου κατέβασε ΟΛΕΣ τις φετινές εγκυκλίους της ελληνικής κυβερνήσεως που αποδεικνύουν ότι απλά δεν μπορώ να κάνω την δουλειά μου γιατί πρέπει να απευθυνθώ σε υπηρεσίες από τον Σκαραμαγκά μέχρι την Θεσσαλονίκη… Τυχαία μαθαίνω από την αλεπουδίτσα ότι η έκδοση διαβατηρίων και οι ανανεώσεις τους δεν γίνονται πλέον στα ΚΕΠ, αλλά στα επί τόπου αστυνομικά τμήματα, όπου βέβαια είναι μια ολόκληρη διαδικασία (που μάλλον την οφείλουμε στα μιάσματα της ανθρωπότητας που αναφέρονται με τον όρο αμερικανική ηγεσία… μην χάσουμε και δεν εναρμονιστούμε με τους ουτιδανούς που μόνοι τους έφεραν την τρομοκρατία πάνω από τα κεφάλια τους και τώρα ψάχνουν να βρουν τρόπους να την καταστείλουν… ντεμέκ και καλά… ρε ουστ.. φονιάδες των λαών…)

Και ερωτώ: Ποια πλέον η χρησιμότητα όλων αυτών των ΚΕΠ που διπλασιάστηκαν την τελευταία διετία, αφού τους αφαιρέθηκαν όλες οι αρμοδιότητες; Μόνο να αυξήσουμε τον δημόσιο τομέα (ενώ ευαγγελιζόμαστε την ελάττωσή του βεβαίως-βεβαίως) χωρίς να προσφέρουμε πραγματικές υπηρεσίες; Και πώς γίνεται μέσα σε δύο μόλις χρονάκια οι αρμοδιότητες να επέστρεψαν στους εξουσιαστές του υδροκέφαλου κράτους; Μην χάσουν κανά φράγκο ή μην χάσουν τον έλεγχο; Αυτή είναι η ελευθερία του πολίτη; Ελεύθερος και καθ’ όλα νόμιμος είναι μόνο όποιος έχει ελεγχθεί από τους λίγους και εκλεκτούς;

Ξέχασα όμως, όλα αυτά είναι θέμα κυβερνητικής ιδεολογίας….

[Νεύρα, πολλά νεύρα όμως…]

Νελάκιιιι….

Παρατηρώ τον τελευταίο καιρό ότι στα περισσότερα μαγαζιά, χωρίς καν να ερωτηθώ μου φέρνουν ένα μπουκάλι εμφιαλωμένο νερό. Δεν το παραγγέλνω, δεν με ρωτούν καν, αν ρωτήσουν «Νεράκι θέλετε;» εννοούν εμφιαλωμένο. Ζώντας σε μια χώρα με γάργαρα νερά, έχω νομίζω κάθε δικαίωμα να προτιμώ το φρέσκο νεράκι κι όχι το νερό που πέρασε μέσα από την «άγνωστη» αλυσίδα μιας βιομηχανοποιημένης μονάδας, ταξίδεψε σε μπουκάλια πάνω στην άσφαλτο, παρέμεινε υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες αποθηκεμένο στα super market και κατέληξε στο τραπέζι μετά από πολλές περιπέτειες.
Γνωρίζω φυσικά πως υπάρχουν μέρη με μη-πόσιμο νερό. Ακόμα και μέρη με πόσιμο αλλά υφάλμυρο, οπότε και στην δεύτερη περίπτωση θα προτιμήσω το εμφιαλωμένο. Στο εξωτερικό που τα πράγματα είναι χειρότερα (υπάρχουν αρκετές χώρες με πρόβλημα νερού, ειδικά στις πεδινές περιοχές, μακριά από βουνά) θα είμαι λίγο πιο δύσπιστος ως προς το «φρέσκο» νερό, αν και δεν θα το απορρίψω αν ο κάτοικος μου πει ότι το νερό βρύσης τους είναι καλό και πίνεται. Σε μια χώρα όμως όπως η Ελλάδα, μέσα στην ίδια την Αθήνα η οποία διαθέτει αναγνωρισμένα ένα από τα καλύτερα συστήματα καθαρισμού, ή πάνω και δίπλα στα βουνά με τα γάργαρα τρεχούμενα νερά (τα ίδια αυτά που βάζουν στα μπουκάλια των εμφιαλωμένων) έχω κάθε μα κάθε δικαίωμα να θεωρώ ότι το φρέσκο νερό είναι πολύ καλύτερο ποιοτικά και πολύ πιο υγιεινό από το «μπαγιάτικο» εμφιαλωμένο νερό. Σε τελευταία ανάλυση, αιώνες τώρα γνωρίζουμε ότι το (οποιασδήποτε μορφής) στάσιμο νερό είναι επικίνδυνο για την υγεία.
Έχω λοιπόν κάθε δικαίωμα να θέλω να πιω φρέσκο νεράκι του θεού και να μην επαφίεμαι στην «ευγενή διάθεση των μεταπρατών» για το κατά πόσο τήρησαν τους κανόνες που θα μου φέρουν ένα σωστό νερό στο τραπέζι. Αν όμως κάνω το λάθος να ζητήσω μια κανάτα νερό βρύσης, τα γκαρσόνια θα με κοιτάξουν με μισό μάτι. Στην καλύτερη των περιπτώσεων θα μου πουν: «Μας τελείωσαν οι κανάτες…» και βρίζοντας από μέσα τους θα μου φέρουν ένα ποτήρι νερό, μετά από αρκετή ώρα φυσικά… βλέπεις δεν το πληρώνω αυτό (δια νόμου υποχρέωσή τους), δεν τους ανεβάζω τον τζίρο (δεν νομίζω να πιστεύει κανένας ότι ενδιαφέρονται για την υγεία μου)…
Νομίζω ότι έχω κάθε δικαίωμα να πληροφορούμαι και ανάλογα να αποφασίζω τι είναι ασφαλέστερο για τον εαυτό μου. Εκεί που θα κρίνω εγώ ότι το εμφιαλωμένο είναι ασφαλέστερο του φρέσκου, θα πιω εμφιαλωμένο (πολλές φορές το κάνω), όμως εκεί που κρίνω ότι το φρέσκο είναι ασφαλέστερο, γιατί πρέπει να το ζητήσω και να γίνω και κακός καταναλωτής που δεν τους ανεβάζω τον τζίρο; Σε κάθε περίπτωση, θεωρώ πολύ καλύτερη μια κανάτα παγωμένο κρυστάλλινο νερό, από ένα εμφιαλωμένο που πέρασε όσα πέρασε. Την αισθάνομαι καλύτερη. Γιατί λοιπόν οι νονοί του εμπορίου περιορίζουν την ελευθερία επιλογής μου; Γιατί στο όνομα του καταναλωτισμού εξαναγκάζομαι σιγά-σιγά στον περιορισμό ενός ολόκληρου συνόλου από άλλες ελευθερίες επιλογής; Γιατί βλέπουμε σαν στέρηση ελευθερίας μόνο ένα περιορισμένο αριθμό ελευθεριών άνευ σημασίας, με τις οποίες απλά μας φανατίζουν, και ξεχνάμε έτσι ένα μεγάλος μέρος άλλων, πιο ουσιαστικών ελευθεριών, που μας ακυρώνουν καθημερινά; Μήπως αυτός ακριβώς είναι ο στόχος;

Ααααχχχχ

Κοιμήθηκα. Ναι. Τα τελευταία δύο βράδια κατάφερα και αποκοίμισα το συνειδητό μου. Εξίμισι με επτά ωρίτσες κανονικού ύπνου και επιτέλους μπορώ να αντικρύσω τον ήλιο! (Είχα αρχίσει ν’ ανησυχώ ότι όντως βρικολακιάζω…) Η μετάβασή μου στο «ανώτερο επίπεδο» διεκόπη. (Να 'σαι καλά βρε αλεπουδίτσα μου) Δεν με χαλάει καθόλου, καλή παρέα οι παλιάτσοι αλλά προτιμώ να μην τους βλέπω συχνά! (Άσε που η δική σου είναι καλύτερη...)

Μας τελείωσαν και οι απόκριες… Του χρόνου πάλι. Άντε σε 40 μέρες Πάσχα… KV θα επιδοθούμε σε άλλο «εποχιακό» blog ή θα χαλαρώσουμε; (Δεν είδα ιδιαίτερη κίνηση στο τελευταίο από μέρους σου… αυτά τα deadline σου σε χαλάνε… Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει κάθε φορά να τρέχεις να τα πιάσεις…) Λοιπόν, νηστεία και προσευχή όλοι μαζι (χιούμορους), μπας και μπορέσουμε ν' αγοράσουμε τον Πασχαλινό Οβελία!

Καιρός ανοιξιάτικος. Προμηνύονται βροχές… Θα χιονίσει στην Πάρνηθα (!!!;;;!!!). Είπαμε Μάρτης γδάρτης αλλά μην το παρακάνουμε κι όλας! Πολλές άσπρες μέρες είδαμε φέτος! Ακούστηκε ότι ο Κωστάκης προβληματίστηκε με το τελευταίο γκάλοπ και αποφάσισε να εφαρμόσει πιο «δεξιά» πολιτική… (;;;!!!;;;). Ήμαρτον, όχι άλλο κάρβουνο…(Ααα τώρα το 'πιασα.. παρήγγειλε το χίονι από την Β.Ε. για να σκεπάσει το κάρβουνο...) Ο Γιωργάκης δε, θα δημοσιεύσει την μαύρη βίβλο της διετίας. Βρε καρντάσι, δεν βοηθάς λέω 'γω να ξελασπώσουμε αντί να κοκκορομαχείς; (καλά, αυτό παέι και στους δύο, και στους τρείς, και στους... ουφ.. σε όλους, βερέθηκα να μετράω, αλλά λέμε τώρα...) Μεξικάνικη αρένα έχουμε καταντήσει... (αμέρικαν μπαρ θα έλεγα, αλλά εκεί δεν κάνουν κοκκορομαχίες, κάνουν τσαμπουκαλομαχίες...)

Ωραίος ο Καπότε. Το άξιζε το όσκαρ. Τόσο καλή ερμηνία είχα να δώ από το as good as it gets. Αλλά αναρωτιέμαι, ηθικά τα'χε καλά με τον εαυτό του; Μάλλον όχι απ' ότι φαίνεται στο τέλος του έργου. Ευτυχώς γιατί θα άρχιζα ν' αναρωτιέμαι τί πρότυπα δίνει το έργο... (Αν και αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στο «δεν είμαι καλά γιατί σπάστηκα να περιμένω», ή «δεν είμαι καλά γι' αυτό που έκανα»...) Ανεξαρτήτως αν έσφαλαν, δεν αξίζει να παίζεις με το κεφάλι τους και την ψυχική τους υγεία...

Μιας και ερωτήθην, τα (νέα) φιντάνια μου στο προηγούμενο μάθημα αποφάσισαν ότι είναι κουρασμένα (προφανώς) από την εξεταστική και δεν ήρθαν! Οπότε εγώ τώρα θα θεωρήσω ότι παρέδωσα το πρώτο κεφάλαιο (τι ωραίο και άνετο μάθημα, χωρίς απορίες και φασαρίες) και θα συνεχίσω στο δεύτερο. (χιχιχι )

Άντε, καλή Σαρακοστή να ’χουμε…
[Προφανώς Ιώβ μου, την επιβάλει και αυτή, αδειάζοντας τα πορτοφόλια μας, για να ξεχρεώσει εντελώς!!!]

Νυχτοπερπατήματα...

Τον δράκουλα των Καρπαθίων τον ξέρετε; Εκείνον τον τύπο με την καμπαρτίνα με τον ψηλό γιακά που είχε κατακόκκινα ματάκια; Αν βγάλεις την καμπαρτίνα κάπως έτσι ήμουν το πρωί. Αισίως κλείνω 3 μέρες σχεδόν άυπνος. Ξαπλώνω στο κρεβάτι αλλά αδυνατώ να ξεφύγω από τα δίχτυα της συνειδητότητας και να περάσω στην αγκαλιά του Μορφέα. Στριφογυρίζω ανήσυχα, λαγοκοιμάμαι, αλλά έχω πλήρη συναίσθηση του περιβάλλοντος. Το πρωί φυσικά τα μάτια πονάνε και αισθάνομαι σαν να με έχει πατήσει ένα τραίνο. Σήμερα τρόμαξα κι εγώ όταν είδα το χρώμα τους στον καθρέφτη. Αναρωτιέμαι αν θα περάσω στο επόμενο βήμα και, κοιτώντας έξω από το παράθυρό μου μια νύχτα, διακρίνω τον Κλώθο και τον Λαχέση, ντυμένους παλιάτσους, να τριγυρνάνε εδώ κι εκεί κόβοντας με το μαχαιράκι τους πολύχρωμα ή μουντά νήματα.
Και το μυαλό συνεχίζει να βασανίζεται. Πολλές φορές απογοητεύεται κανένας. Αντιλαμβάνεται ότι συμβαίνουν πράγματα που δεν θα έπρεπε, που δεν έχουν λόγο να συμβαίνουν, που τον πλήττουν ή έστω απλά τον στενοχωρούν. Ορισμένα λόγια όμως χτυπούν σαν πέτρες τα μηνίγγια και τότε χάνεις την αίσθηση του προσανατολισμού. Χάνεις εντελώς το έδαφος κάτω από τα πόδια σου. Έτσι ξεκινάει και ο θάνατος δια λιθοβολισμού.
Η μέρα είναι ηλιόλουστη, αλλά σήμερα το πολύ φως με τυφλώνει. Παράπλευρη επίπτωση της Αϋπνίας. Ο Ατροπός σε λίγο θα αρχίσει να χοροπηδά γύρω μου προκαλώντας με και μεταβάλλοντας παράλογα το παιχνίδι, καταστρέφοντας κάθε ισορροπία που προσπάθησαν να αποκαταστήσουν οι άλλοι δυο παλιάτσοι. Εγώ τελικά πότε θα κοιμηθώ;;;

Μάρτης…

…γδάρτης και κακός παλουκοκαύτης. Παρόλ’ αυτά μπήκε ηλιόλουστος και ψιλο-ανοιξιάτικος. Αυτή η εναλλαγή πάντως των τελευταίων ημερών με σκοτώνει. Άσε που δεν αντέχω με τίποτε την υγρασία (ιδρώτες, αρθριτικά, πονάει η μέση και το πόδι κάθε φορά που αλλάζει ο καιρός κτλ…). Και αυτή η θολή ατμόσφαιρα των τελευταίων ημερών επίσης με τσάκισε. Άσε που κάθε φορά που έβρεχε έπρεπε να χρησιμοποιώ το φτυαράκι μου για να βρω το αμάξι μου…

Κατά τα άλλα η μέρα ξεκίνησε με δουλειά! Δεν θυμάμαι πότε μπήκα τελευταία φορά στο γραφείο και ξεκίνησα να δουλεύω πριν τελειώσω τον καφέ νούμερο 2 και το διαδυκτιακό μου κουτσομπολιό. Κακό σημάδι αυτό. Να το προσέξω… να πάω σε κανά γιατρό στο φινάλε…

Όχι ότι δεν με σύγχυσαν βέβαια πρωί πρωί… Βασούλα αν νομίζεις ότι θα βρεις «λογιστικό» τέχνασμα για να λύσεις το ασφαλιστικό είσαι γελασμένη. Η λογιστική μόνο πασαλείμματα και μεταφορές προβλημάτων μπορεί να επιφέρει… Ναι, χρειάζεται για να αποτυπώσει την κατάσταση, αλλά λύση με αέρα δεν γίνεται. Η λύση είναι αλλού και το ξέρετε όλοι σας πολύ καλά, όσο και αν μας δουλεύετε! Μαριέτα μου εύγε! Επιτέλους παραδέχθηκε κάποιος δημόσια ότι σε αυτόν τον τόπο, όλων μας, μας αρέσει η κινδυνολογία και η φανφαρολογία και ο μηδενισμός, με σκοπό την μείωση των αρνητικών επιπτώσεων πάνω μας. Χαίρομαι να ακούω τέτοιες διαπιστώσεις και ελπίζω να το εννοείς. Γιατί όμως δεν το λύνετε το πρόβλημα γαμώ τον μπελά μου και το υιοθετείτε κι εσείς; Βέβαια μου τα άναψες και τα λαμπάκια… Που ακούστηκε επιστήμονες να κρίνονται μέσω multiple choice ερωτηματολογίων. Μετά μην αναρωτιόμαστε γιατί ο σοβαρός διάλογος και η ανάπτυξη απόψεων έχει πάρει την κάτω βόλτα. Πώς θα κρίνεις τον άλλο αν δεν σου δώσει ένα καλογραμμένο κείμενο έκθεσης των απόψεών του ή της μεθοδολογίας λύσεως;

Τέσπα… Μπήκε ο Μάρτης, άρχισε και το εξάμηνο, πάω να δω τα νέα φυντάνια μου σήμερα. Άντε να δώ τι θα ακούσω πάλι αυτό το εξάμηνο…

Καλό μήνα, καλή άνοιξη!
Φιλιά στους απανταχού διαδικτυακούς φίλους!
[όσοι έχετε ακόμα χιόνια.. μη σκάτε.. κάνω εξαγωγή ηλίου άμα θέλετε!]