Μέρα ήταν, πέρασε…;;;

Πάνω που είπαμε ότι έκανε το θαύμα του και γύρισε το διακόπτη, την επόμενη, πάλι μουντάδα μόλις άνοιξα το παράθυρο. Γιατί εεε; Γιατί;;; Πώς θα ευχαριστήσω εγώ την KVούλα μας τώρα που περίμενε να διαβάσει πάλι για πεταλουδίτσες και μελισούλες και όλα τα καλά της άνοιξης (γερά σύντεκνε, όλα εύκολα κι απλά είναι... κάνε κι εσύ ένα post μπορείς... - φιλική χειρονομία, δώρο του καταστήματος :p), όταν εσύ μου έχεις κάνει ασπρο-γκρί όλον τον καταγάλανο Αττικό ουρανό;;; Ε;;;;

(Άσπρο – μαύρο, όνειρα κάνω, πως θα σε ξαναδώ… Που το θυμήθηκα τώρα αυτό;;;)

Και πάνω που έλεγα ότι θα κάνω «ανοιξιάτικο» ταξίδι σήμερα, πάλι στην μουντάδα το κόβω. Είναι που είναι βαρετό το συνεχές πέρα-δώθε Αθήνα-Ψαχνά (το έχω κάνει κάτι σε Κολιάτσου-Παγκράτι ένα πράμα), άμα δεν το δεις σαν εκδρομή σου σπάει τα νεύρα… Κι εγώ που χάρηκα τι θα κάνω τώρα; ΟΥΦ. Ντά κακέ καιρέ…
Οπότε την πατήσαμε γιατί οι πεταλούδες δεν βγήκαν σήμερα στο δάσος μας κι έτσι δεν τις είδα για να με πιάσει ξανά ανοιξιάτικος οίστρος…

Πέραν τούτου λοιπόν, ας επιστρέψω στην «γκρίνια» - κατά του KVίιου ορισμού φυσικά και όχι του Φυτράκιου. Άκουσα σήμερα το πρωί τον Γιακουμάτο να δηλώνει ότι η κυβέρνηση δεν έχει πραγματοποιήσει ακόμα όσα έλεγε (!!! Φτου μη σε ματιάσω!!!) και αν δεν τα πραγματοποιήσει μέχρι το τέλος της τετραετίας δεν πρέπει να ξαναβγεί κυβέρνηση. Τον παρακαλώ πολύ να το επαναλάβει το τελευταίο βράδυ πριν τις εκλογές. Λέτε; Μπα ε;

……………

Ουφ.. Αυτά… Μόλις τελείωσε (τώρα) το «Μέθυσ’ απόψε το κορίτσι μου» στο ραδιόφωνο… (επί 3 λεπτά είχα πάρει πάλι το βλέμμα γελάδας, με μαργαρίτα στο στόμα, και κοιτούσα το Μπούρτζι…). Ροδοκόκκινο μαγουλάκι, γλαρωμένο βλέμμα… Ωραία πράματα…

Άντε.. Μπήκε χτες η άνοιξη… Πρέπει να ξεχυθούμε στις εξοχές… Άντε λέω… Αφήστε την σπαρίλα… Πάμε ντεεεεεε…